- gdy wykonuje pracę na rzecz jednego pracodawcy, ale w kilku państwach równocześnie – wtedy stosuje się przepisy państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania (jeżeli jakakolwiek część działalności jest wykonywana na terytorium tego państwa),
- gdy wykonuje pracę na rzecz kilku pracodawców z różnych państw członkowskich – wtedy również decydujące znaczenie ma miejsce zamieszkania,
- gdy wykonuje pracę w kilku państwach jednocześnie, ale nie w państwie miejsca zamieszkania – wtedy zastosowanie mają przepisy państwa, w którym znajduje się siedziba pracodawcy.
Warto wiedzieć
Osobę zamieszkałą w Polsce obowiązują polskie przepisy z zakresu zabezpieczenia społecznego, a zagraniczny pracodawca jest zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne do polskiego systemu. Gdy pracodawca nie ma siedziby w Polsce, może uzgodnić z polskim pracownikiem, że jego zobowiązania w zakresie opłacania składek będzie wypełniał za niego pracownik.
Jeżeli nie prowadzimy działalności na terytorium państwa członkowskiego EOG lub Szwajcarii, które zamieszkujemy, to podlegamy ustawodawstwu państwa członkowskiego, na którego terytorium prowadzimy swoją główną działalność.
Kryteria, służące do określania głównej działalności, to przede wszystkim:
- miejsce, gdzie znajduje się stałe miejsce działalności lub jest prowadzona stała działalność,
- w razie braku takiego miejsca – zwyczajowy charakter lub okres wykonywania działalności, liczba wykonywanych świadczeń i wynikający z nich dochód.
Warto wiedzieć
W celu stwierdzenia, jaką działalność za granicą prowadzi dana osoba, jednostka terenowa ZUS wystawia formularz E 101. Opiera się przy tym na oświadczeniu osoby, która występuje o wydanie formularza.
W wypadku państw trzecich, z którymi Polska nie jest związana umowami międzynarodowymi, ubezpieczeniom społecznym podlega się z tytułu pracy lub działalności wykonywanej w Polsce na zasadach ogólnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz