piątek, 16 października 2009

Otwarte fundusze emerytalne

W 1999 roku miała miejsce w Polsce reforma systemu emerytalnego, która wprowadziła nowy element systemu bazowego, kapitałowe fundusze emerytalne, nazwane otwartymi funduszami emerytalnymi (OFE). Obecnie bazowy (podstawowy) system emerytalny składa się z części repartycyjnej (tzw. I filar) oraz kapitałowej (tzw. II filar). Nazwa poszczególnych części pochodzi od formy finansowania świadczeń.

Finansowanie repartycyjne polega na wypłacie świadczeń z bieżących składek. To oznacza, że bieżące składki pracujących ubezpieczonych służą finansowaniu świadczeń dzisiejszych emerytów. Kwota należnych składek jest odnotowywana na koncie ubezpieczonego pracownika i będzie stanowić podstawę do obliczenia wysokości jego przyszłej emerytury.

Takie ścisłe uzależnienie wysokości emerytury od wysokości składek jest charakterystyczne dla systemu emerytalnego o zdefiniowanej składce (w przeciwieństwie do systemu o zdefiniowanym świadczeniu, gdzie świadczenie nie jest wprost uzależnione od sumy wpłaconych składek). Składki odnotowywane na koncie ubezpieczonego podlegają indeksacji wskaźnikiem przeciętnego wzrostu płac w gospodarce. Kwota odnotowana na koncie po indeksacji należnych składek stanowi podstawę do obliczenia emerytury z I filara.

Finansowanie kapitałowe polega gromadzeniu i pomnażaniu (kapitalizacji) wpłaconych składek. Suma składek wpłaconych do II filara, powiększona o zyski z zainwestowanych składek, pomniejszona zaś o koszty członkostwa w OFE stanowi kapitał, który posłuży do wypłaty emerytury z II filara.

W obu przypadkach, w I i II filarze wysokość emerytury jest ściśle uzależniona od sumy wpłaconych składek oraz wysokości indeksacji (I filar) lub kapitalizacji (II filar). Różnica polega na tym, że w systemie repartycyjnym świadczenia finansowane będą ze składek ówczesnych ubezpieczonych, natomiast w systemie kapitałowym będą to nasze kapitały, które zgromadziliśmy w OFE.

W systemie zabezpieczenia emerytalnego składki na I i II filar finansują po połowie pracownik i przedsiębiorstwo, w którym jest zatrudniony. Przekazywanie składki należy do płatnika składek, czyli przedsiębiorstwa. Składka emerytalna jest przekazywana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), który dalej przekazuję ja do funduszu emerytalnego, funkcjonującego w ramach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (I filar) oraz do odpowiedniego OFE (II filar).
W systemie emerytalnym występuje pojęcie składki należnej oraz składki wpłaconej. Składka należna to taka, która powinna być opłacona. Składka wpłacona jest składką faktycznie zainkasowaną. W I filarze na koncie ubezpieczonego są odnotowywane składki należne, w II zaś składki wpłacone. Dlatego konsekwencje nieprzekazywania składek przez płatnika będą odczuwalne w II filarze.

Instytucje w II filarze

Głównymi instytucjami w II filarze są otwarte fundusze emerytalne (OFE). Są to instytucje, które gromadzą i pomnażają składki przekazywane do II filara. Każdy kto dzisiaj rozpoczyna pracę powinien w przeciągu 7 dni przystąpić do jednego z OFE (można należeć tylko do jednego otwartego funduszu emerytalnego).

Otwarte fundusze emerytalne są tworzone przez powszechne towarzystwa emerytalne (PTE). PTE są instytucjami funkcjonującymi w formie spółek akcyjnych, powoływanymi przez akcjonariuszy w celu zarządzania OFE. Zarządzanie otwartym funduszem emerytalnym przez powszechne towarzystwo emerytalne sprowadza się do organizacji systemu ewidencji członków OFE i aktywów funduszu oraz zarządzania procesem inwestowania aktywów funduszu. Za zarządzanie PTE pobiera opłatę od składki oraz opłatę za zarządzanie. PTE w ograniczonym zakresie gwarantuje, że wyniki inwestycyjne danego OFE nie będą znacząco odbiegać od innych OFE.

System ewidencji członków OFE jest prowadzony przez agenta transferowego, który jest odpowiedzialny za utworzenie dla każdego członka OFE odrębnego rachunku, na którym odnotowywane będą poszczególne składki. Każda składka wpływająca do OFE jest przeliczana na jednostki rozrachunkowe, których suma znajduje się na rachunku członka OFE.

System ewidencji aktywów OFE jest prowadzony przez bank depozytariusz. Depozytariusz jest podmiotem, który ustala bieżącą wartość funduszu oraz jest też zgodność z gwarantem zgodności z prawem czynności wykonywanych przez PTE w ramach zarządzania OFE. Wszelkie operacje jakich dokonuje PTE związane z zarządzaniem aktywami OFE są wykonywane za pośrednictwem banku depozytariusza. To oznacza, że PTE nie posiada bezpośredniego dostępu do aktywów zgromadzonych w OFE.

Ubezpieczenia komunikacyjne AUTO-CASCO

Autocasco jest ubezpieczeniem dobrowolnym, a więc nie mamy obowiązku zawarcia takiego ubezpieczenia. Jak większość ubezpieczeń gospodarczych, z wyjątkiem tych określonych odrębnymi przepisami, jest zawierane poprzez podpisanie umowy i to umowa jest głównym źródłem praw i obowiązków zarówno konsumenta, jak i zakładu ubezpieczeń.
Ubezpieczenie autocasco (AC) ma przede wszystkim zrekompensować koszty naprawy pojazdu w przypadku jego uszkodzenia częściowego lub całkowitego – najczęściej wskutek zawinionego przez kierującego zderzenia, kolizji z innym pojazdem lub przedmiotem znajdującym się na zewnątrz / poza pojazdem np. drzewem, ogrodzeniem, budynkiem, zwierzęciem.
Ubezpieczenie AC może również obejmować ochronę z tytułu kradzieży pojazdu, jednak w tym celu często należy je rozszerzyć na ryzyko kradzieżowe, we wzorcach określane w skrócie KR. Ubezpieczenie AC standardowo nie obejmuje szkód powstałych:

• w pojeździe stanowiącym własność innej osoby niż wymieniona jako właściciel w dokumencie ubezpieczenia;

• z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa właściciela pojazdu oraz wszelkich innych osób upoważnionych do użytkowania pojazdu;

• podczas kierowania pojazdem przez ubezpieczonego lub upoważnionego kierowcę w stanie po użyciu alkoholu, narkotyków, środków odurzających, substancji psychotropowych;

• podczas kierowania pojazdem przez ubezpieczonego lub upoważnionego kierowcę nie posiadającego uprawnień do kierowania ubezpieczonym pojazdem;

• w czasie ruchu pojazdem, gdy pojazd nie był dopuszczony do ruchu w przypadku pojazdów podlegających rejestracji – gdy w chwili zaistnienia szkody pojazd nie był zarejestrowany lub nie posiadał ważnego badania technicznego;

• w okolicznościach innych niż podane w zgłoszeniu szkody;

• w wyposażeniu pojazdu nie określonym we wniosku;

• wskutek przywłaszczenia pojazdu;

• w wyniku bieżącej eksploatacji;

• podczas używania pojazdu jako narzędzia przestępstwa;

• wskutek działań wojennych, a także powstałych wskutek użycia pojazdu w związku z obowiązkowymi świadczeniami na rzecz wojska i policji;

• w pojazdach nielegalnie wprowadzonych na terytorium Polski;

• w następstwie użytkowania pojazdu niezgodnie z jego przeznaczeniem, a także zaistniałych wskutek niewłaściwego załadowania i przewożenia ładunku lub bagażu;

• w wyniku uszkodzenia lub zniszczenia ogumienia, chyba że powstały one wskutek działania osób trzecich lub powstały jednocześnie z uszkodzeniem lub zniszczeniem innych części pojazdu, objętych ochroną ubezpieczeniową AC;

• w elementach uszkodzonych i nie naprawionych przed zawarciem umowy;

• wskutek kradzieży pojazdu, gdy kierujący wysiadł z pojazdu, pozostawiając wewnątrz kluczyki lub sterownik służący do otwarcia lub uruchomienia pojazdu bez ich zabezpieczenia z należytą starannością przed możliwością uruchomienia pojazdu przez osobę niepowołaną (nie dotyczy kradzieży, która została dokonana z użyciem przemocy);

• wskutek kradzieży pojazdu w przypadku nienależytego zabezpieczenia kluczyków lub sterowników służących do otwarcia lub uruchomienia pojazdu lub dokumentów pojazdu polegającego w szczególności na pozostawieniu lub przechowywaniu wyżej wskazanych przedmiotów lub dokumentów w miejscu, w którym mają do nich dostęp osoby nieupoważnione (nie dotyczy kradzieży, która została dokonana z użyciem przemocy);

• wskutek kradzieży pojazdu w przypadku nie zabezpieczenia pojazdu zgodnie z jego konstrukcją i nie uruchomienia wszystkich urządzeń zabezpieczających pojazd przed kradzieżą, określonych we wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia (nie dotyczy kradzieży, która została dokonana z użyciem przemocy).

Jeżeli podróżujemy naszym pojazdem za granicę warto sprawdzić czy ubezpieczenie AC, które jest nam oferowane gwarantuje ochronę również poza terytorium Polski.
Ubezpieczeniem autocasco są objęte określone w o.w.u. pojazdy mechaniczne:
- mogące się poruszać na podstawie przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym oraz zarejestrowane za granicą,
- napędzane umieszczonym na nich silnikiem (za silnik można uznać wiele urządzeń), trolejbusy, tramwaje.

Umowę ubezpieczenia autocasco można zawrzeć za pośrednictwem agenta ubezpieczeniowego, który jest przedstawicielem zakładu ubezpieczeń. Należy pamiętać, iż agent konkretnego zakładu ubezpieczeń zaproponuje nam produkt tylko ubezpieczyciela, z którym sam współpracuje. Szerszą ofertę można znaleźć u tzw. multi-agenta, który współpracuje z kilkoma zakładami ubezpieczeń, a więc może przedstawić ofertę kilku zakładów ubezpieczeń. Istnieje również możliwość zawarcia takiej umowy przez Internet lub telefon.
Najczęściej zawarcie umowy oznacza przystąpienie do warunków umowy, jakie dany zakład ubezpieczeń określił w Ogólnych warunkach ubezpieczenia autocasco pojazdów (o.w.u.). Jest to odrębny dokument, zazwyczaj kilkunasto-stronnicowy. O.w.u. są tzw. wzorcem umownym, co oznacza, że wiążą drugą stronę (klienta), jeżeli zostaną doręczone przed zawarciem umowy. Agent ubezpieczeniowy powinien udostępnić nam treść o.w.u. odpowiednio wcześniej przed zawarciem umowy ubezpieczenia, abyśmy mieli wystarczająco dużo czasu na szczegółowe zapoznanie się z ich treścią. Należy pamiętać, że zawierając umowę ubezpieczenia najczęściej kwitujemy również odbiór dokumentu o.w.u. Skoro kwitujemy ich odbiór, musimy wiedzieć, że będą nas one wiązać.
Ogólne warunki ubezpieczenia opracowuje samodzielnie każdy zakłady ubezpieczeń. Oznacza to, że nie są one jednakowe dla wszystkich zakładów ubezpieczeń, jak np. w przypadku obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów, i często różnią się znacznie swoimi postanowieniami. O.w.u. muszą być zgodne z przepisami kodeksu cywilnego (art. 805-834) oraz ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Przepisy te są jednak dość ogólne i nie regulują wielu szczegółowych kwestii.
Mając na uwadze charakter umowy ubezpieczenia autocasco, przed jej zawarciem należy zapoznać się szczegółowo z postanowieniami o.w.u. określającymi zakres udzielonej ochrony ubezpieczeniowej. W celu uzyskania odszkodowania w satysfakcjonującej wysokości należy zwrócić uwagę przede wszystkim na:
– zakres udzielonej ochrony,
– wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń,
– obowiązki ubezpieczającego,
– sposób oraz system oszacowania wartości szkody,
– pomniejszenie odszkodowania o udział własny itp.,
– kwestię VAT,
– uznanie szkody za tzw. szkodę całkowitą oraz sposób wyliczenia pozostałości.

Wysokość składki ubezpieczeniowej wypada uznać jako kwestię ważną, lecz nie pierwszoplanową. Wiąże się ona z uwarunkowaniami wyżej wymienionymi. Zazwyczaj mniejsza składka ubezpieczeniowa oznacza węższy zakres ochrony oraz bardziej restrykcyjne zasady wyliczenia wartości szkody, co w praktyce przekłada się na wypłatę odszkodowania w znacznie mniejszej wysokości niż rzeczywiście poniesione koszty. Zatem warto uiścić nieraz wyższą składkę, która zapewnia ochronę ubezpieczeniową, pozwalającą na uzyskanie odszkodowania na satysfakcjonującym poziomie. Poprzez zawarcie umowy zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie (wypłacić odszkodowanie) w przypadku zajścia zdarzenia przewidzianego w umowie (np. kradzieży pojazdu), a ubezpieczający zobowiązuje się do zapłaty składki.

Przed zawarciem ubezpieczenia warto porównać o.w.u. wybranego zakładu ubezpieczeń z warunkami innych zakładów. Najbardziej właściwą formą jest określenie agentowi swoich potrzeb i oczekiwanie przedstawienia oferty uwzględniającej nasze potrzeby.
Umowę ubezpieczenia zawiera się na podstawie pisemnego wniosku, który bardzo często zawiera wiele pytań dotyczących samego pojazdu, zabezpieczenia przed kradzieżą, jak też miejsca i sposobu użytkowania, obecnego i poprzednich właścicieli, przebiegu ubezpieczenia i innych określających ryzyko. Trzeba rzetelnie na nie odpowiedzieć. Wszelkie niezgodności, jakie zostaną później ujawnione, zakład ubezpieczeń może wykorzystać przeciwko ubezpieczającemu i powołać jako uzasadnienie odmowy wypłaty lub redukcji odszkodowania.
Potwierdzeniem zawarcia umowy autocasco jest polisa wystawiona przez zakład ubezpieczeń bądź jego przedstawiciela. Polisa ubezpieczeniowa nie jest jednak warunkiem istnienia umowy ubezpieczeniowej, ponieważ nie przewidują tego żadne przepisy. Brak jej wystawienia i doręczenia nie przesądza o niezawarciu umowy.
Jeżeli umowa ubezpieczenia autocasco została zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, konsument ma prawo odstąpić od umowy w ciągu 30 dni od dnia zawarcia umowy. Dla przedsiębiorców termin ten jest krótszy i wynosi 7 dni. Do takiego odstąpienia nie jest potrzebna zgoda zakładu ubezpieczeń bowiem po oświadczeniu w tym zakresie umowa zostaje rozwiązana. Nie ma również obowiązku „wytłumaczenia” się ze swojej decyzji. Trzeba jednak pamiętać, że pozostaje obowiązek zapłaty składki za okres, w którym umowa obowiązywała – była świadczona ochrona ubezpieczeniowa.

Materiał został przygotowany przez: r.pr. w BRU Tomasza Wróblewskiego, eksperta BRU Wandę Myszkę oraz st. specjalistkę w BRU Małgorzatę Więcko.
źródło: Rzecznik Ubezpieczonych

Niższe składki ZUS

Optymalizacja kosztów biznesowych dla Firm - niższe składki ZUS!

Po głębokiej analizie tematu Firma Forum Gospodarcze nawiązała współpracę z Grupą OPTIGEN

Grupa OPTIGEN

- to dynamicznie rozwijająca się Grupa Spółek świadcząca kompleksowe usługi w zakresie doradztwa biznesowego na terenie całej Polski oraz innych krajów Unii Europejskiej. Naszymi Klientami są Przedsiębiorstwa i firmy jednoosobowe prowadzące działalność gospodarczą w niemal wszystkich sektorach rynku.
Komu oferujemy usługi skutecznej i w pełni bezpiecznej Optymalizacji ZUS:
Jeżeli:
  • Byłeś zatrudniony dotychczas na podstawie umowy o pracę nakładczą!
  • Jesteś Przedsiębiorcą, dla którego składki ZUS są zbyt wysokie!
  • Kończy Ci się okres opłacania promocyjnej składki ZUS dla nowych firm!
  • Dopiero zamierzasz otworzyć własną działalność gospodarczą w Polsce!
  • Już prowadzisz małą lub średnią Firmę!
  • Chcesz rozpocząć z nami współpracę na zasadach partnerstwa biznesowego oraz zostać naszym Koordynatorem! - Bardzo dobrze trafiłeś!

Szczegóły Optymalizacji ZUS w oparciu o zatrudnienie w Wielkiej Brytanii !

  • PEŁNA, SKUTECZNA i BEZPIECZNA forma optymalizacji składki ZUS zarówno na ubezpieczenia społeczne, jak też ubezpieczenie zdrowotne (wszystkie składki oraz wszelkie formalności dodatkowe ponosi i reguluje nasza Spółka)!

  • Oszczędności w zakresie obowiązkowych składek ZUS nawet w pełnej wysokości 841,51 zł miesięcznie!

  • Pełny dostęp do systemu RABATÓW i ZNIŻEK w opłacanym abonamencie

  • 100% bezpieczeństwo i gwarancja w zakresie ubezpieczenia ZUS!

  • Pełna ochrona ubezpieczeniowa obowiązująca w całej Unii Europejskiej, 100% świadczenia zdrowotne jak dotychczas z tyt. ubezpieczenia zdrowotnego (składka: 224,24 zł) z tyt. działalności gospodarczej!

  • Zatrudnienie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony!

  • Wyższa emerytura, będąca następstwem posiadania dodatkowego, stabilnego i gwarantowanego źródła dochodu!

  • Ciągłość ubezpieczenia liczonego do gwarantowanej emerytury według przepisów unijnych!

  • Wiarygodność zawartej umowy o pracę dla banków i kredytodawców!

  • Otrzymanie zaświadczenia o zatrudnieniu na umowie o pracę na czas nieokreślony!

  • Możliwości poszerzonej optymalizacji kosztów stałych w Twojej Firmie!

  • Brak konieczności wykupywania polis i innych produktów finansowych zaciągając w ten sposób długoterminowe zobowiązania finansowe!

  • Brak konieczności zamykania swojej dotychczasowej firmy i konieczności jej przekształcenia w inną formę prawną!

  • Wiele dodatkowych korzyści finansowych i świadczeń poszerzonych, które dostępne są tylko dla naszych Klientów obsługiwanych w ramach Grupy OPTIGEN!

  • Ze względu na niepodleganie pod ubezpieczenie w polskim ZUS - brak możliwości jakiejkolwiek kontroli ze strony ZUS naszego Klienta i prób podważania zastosowanego rozwiązania, nękania cyklicznymi kontrolami itp.!

  • Miesięczna, gwarantowana min. oszczędność na poziomie: 342 - 432 zł !

  • Gwarantowana, roczna optymalizacja składek ZUS: 4.000 zł - 10.000 zł !

  • Możliwość osiągnięcia dodatkowego, stabilnego dochodu pasywnego poprzez rekomendacje naszych usług innym zainteresowanym Przedsiębiorcom w całej Polsce!

  • Ciągłe i nieograniczone prowadzenie własnej działalności gospodarczej w Polsce bez jakichkolwiek zmian, wyrzeczeń i utrudnień!

Grupa OPTIGEN nie wymaga od Ciebie:

  • Zamykania swojej dotychczasowej działalności czy zmiany jej formy prawnej!

  • Wymuszonego zakupu żadnych polis ubezpieczeniowych i innych produktów finansowych!

  • Natychmiastowego wyjazdu poza granice kraju w celu zatrudnienia w innym państwie Unii Europejskiej!

Aby dowiedzieć się więcej - naciśnij tutaj


Zachęcamy do szczegółowego zapoznania się z naszą ofertą, a w razie pytań pozostajemy do Państwa dyspozycji.


Jeśli jesteś zdecydowany i chcesz podjąć wspólpracę naciśnij poniższy obrazek i zarejestruj się

alt


Opodatkowanie umowy franczyzy

Należy przyjrzeć się opodatkowaniu umowy licencji oraz umowy o używanie znaku towarowego, a także ogólnym zasadom opodatkowania.

Rozważając kwestie podatkowe związane z zawarciem i wykonywaniem umowy franczyzy trzeba mieć na uwadze fakt, że umowa ta zawiera w sobie elementy wielu różnych typów transakcji, a działalność w systemie franczyzowym polega w głównej mierze na sprzedaży we własnym imieniu określonych towarów i usług z wykorzystaniem nazwy franczyzodawcy, jego znaków towarowych i doświadczeń techniczno-organizacyjnych.

W związku z tym rozpatrywanie kwestii podatkowych dotyczących umowy franczyzy należy rozpocząć od przyjrzenia się opodatkowaniu umowy licencji oraz umowy o używanie znaku towarowego, a także ogólnym zasadom opodatkowania sprzedaży, importu bądź eksportu towarów i usług, oraz dochodów z działalności gospodarczej.

Opodatkowanie umowy licencji

W prawie własności przemysłowej licencja oznacza upoważnienie do korzystania z przedmiotu cudzej własności przemysłowej, w szczególności z cudzego opatentowanego wynalazku, chronionego wzoru użytkowego lub chronionego znaku towarowego. Podmiot, któremu służy prawo wyłącznego korzystania z takiego dobra niematerialnego jak wynalazek, wzór użytkowy czy znak towarowy może w drodze umowy udzielić innej osobie upoważnienia (licencji) do korzystania z takiego dobra. Jeżeli licencjobiorca może na podstawie umowy licencyjnej korzystać z przedmiotu licencji w takim samym zakresie jak licencjodawca to mamy do czynienia z tzw. licencją pełną. Jeżeli korzystanie z cudzej własności przemysłowej jest w jakimś stopniu ograniczone, to mamy do czynienia z tzw. licencją niepełną.

Podatek VAT

Zgodnie z ustawą o VAT, od 1 stycznia 2006 r., wszystkie umowy licencyjne i sublicencyjne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Do końca 2005 r. nie podlegały opodatkowaniu, zgodnie z art. 147 ustawy, umowy licencji i sublicencji zawarte przed 20 kwietnia 2004 r., które nie były opodatkowane przez ustawę o VAT z 1993 r. Jednak warunkiem zwolnienia było zarejestrowanie umowy w urzędzie skarbowym przed dniem 14 maja 2004 r. Obecnie wyłączone spod opodatkowania podatkiem VAT jest jedynie udzielanie licencji lub upoważnienie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego, w odniesieniu do programu komputerowego, na rzecz placówek oświatowych.

Według art. 27 ust.4 pkt 1 obecnej ustawy o VAT, w przypadku gdy sprzedaż praw lub udzielanie licencji i sublicencji, przeniesienie lub cesja praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddanie do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw jest świadczona na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca dla którego dana usługa jest świadczona posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub zamieszkania. Oznacza to, iż podatnikiem zaobowiązanym do zapłaty należnego VAT jest nabywca. Natomiast jeżeli zarówno sprzedawca jak i nabywca licencji lub sublicencji mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, to zobowiązanie do zapłaty należnego VAT obciąża sprzedawcę (usługodawcę).

Podatek dochodowy

Dla nabywcy licencji, opłaty które z tego tytułu ponosi, są kosztem uzyskania przychodu i z tego też względu podlegają odpisom amortyzacyjnym z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych.

Opodatkowanie umowy dotyczącej używania znaku towarowego

Prawo własności przemysłowej definiuje w art. 120 ust. 1 znak towarowy następująco: Znakiem towarowym może być każde oznaczenie przedstawione w sposób graficzny lub takie, które da się w sposób graficzny wyrazić, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżniania w obrocie towarów jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towarów innych przedsiębiorstw. W szczególności znakiem towarowym może być wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Podatek VAT

Zgodnie z ustawą o VAT, od 1 stycznia 2006 r., wszystkie umowy licencyjne i sublicencyjne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Dotyczy to również umów o oddanie do używania znaku towarowego.

Do końca 2005 r. nie podlegały opodatkowaniu, zgodnie z art. 147 ustawy, umowy licencji i sublicencji zawarte przed 20 kwietnia 2004 r., które nie były opodatkowane przez ustawę o VAT z 1993 r. Jednak warunkiem zwolnienia było zarejestrowanie umowy w urzędzie skarbowym przed dniem 14 maja 2004 r. Obecnie wyłączone spod opodatkowania podatkiem VAT jest jedynie udzielanie licencji lub upoważnienie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego, w odniesieniu do programu komputerowego, na rzecz placówek oświatowych.

Podatek dochodowy

Dla nabywcy prawa do używania znaku towarowego, opłaty za taką licencję są kosztem uzyskania przychodu i z tego też względu podlegają odpisom amortyzacyjnym z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych.

Działalność zarobkowa w kilku krajach a ubezpieczenia społeczne

Zdarza się, że ktoś pracuje lub prowadzi działalność gospodarczą w kilku państwach jednocześnie. W takim wypadku sposób opłacania składek na ubezpieczenie społeczne zależy od tego, w jakich krajach jest prowadzona aktywność zarobkowa.
W wypadku krajów należących do EOG oraz Szwajcarii kwestię ubezpieczenia społecznego regulują przepisy unijne. Istnieją trzy sytuacje, w jakich może się znaleźć osoba zatrudniona na terytorium dwóch (lub więcej) państw członkowskich:
  • gdy wykonuje pracę na rzecz jednego pracodawcy, ale w kilku państwach równocześnie – wtedy stosuje się przepisy państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania (jeżeli jakakolwiek część działalności jest wykonywana na terytorium tego państwa),
  • gdy wykonuje pracę na rzecz kilku pracodawców z różnych państw członkowskich – wtedy również decydujące znaczenie ma miejsce zamieszkania,
  • gdy wykonuje pracę w kilku państwach jednocześnie, ale nie w państwie miejsca zamieszkania – wtedy zastosowanie mają przepisy państwa, w którym znajduje się siedziba pracodawcy.

Warto wiedzieć

Osobę zamieszkałą w Polsce obowiązują polskie przepisy z zakresu zabezpieczenia społecznego, a zagraniczny pracodawca jest zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne do polskiego systemu. Gdy pracodawca nie ma siedziby w Polsce, może uzgodnić z polskim pracownikiem, że jego zobowiązania w zakresie opłacania składek będzie wypełniał za niego pracownik.

Prowadząc działalność na własny rachunek na terytorium dwóch (lub więcej) państw członkowskich EOG lub Szwajcarii, podlegamy ustawodawstwu państwa, na którego terytorium mieszkamy (jeżeli wykonujemy jakąkolwiek część swojej działalności na terytorium tego państwa).

Jeżeli nie prowadzimy działalności na terytorium państwa członkowskiego EOG lub Szwajcarii, które zamieszkujemy, to podlegamy ustawodawstwu państwa członkowskiego, na którego terytorium prowadzimy swoją główną działalność.

Kryteria, służące do określania głównej działalności, to przede wszystkim:

  • miejsce, gdzie znajduje się stałe miejsce działalności lub jest prowadzona stała działalność,
  • w razie braku takiego miejsca – zwyczajowy charakter lub okres wykonywania działalności, liczba wykonywanych świadczeń i wynikający z nich dochód.
Zasady te stosuje się zarówno, gdy mamy zarejestrowaną działalność tylko w jednym państwie, ale prowadzimy ją na terytorium kilku państw, jak i wówczas, gdy działalność została zarejestrowana w różnych państwach.

Warto wiedzieć

Jeżeli zarejestrowaliśmy działalność gospodarczą w kilku państwach i obowiązują nas polskie przepisy z zakresu zabezpieczenia społecznego, to musimy opłacać składki na ubezpieczenie społeczne od każdego rodzaju działalności.
Jeśli działalność jest prowadzona w formie spółek i uzyskujemy przychody z więcej niż jednej spółki w ramach tego samego rodzaju działalności, to musimy płacić składki odrębnie od każdej prowadzonej spółki.

W celu stwierdzenia, jaką działalność za granicą prowadzi dana osoba, jednostka terenowa ZUS wystawia formularz E 101. Opiera się przy tym na oświadczeniu osoby, która występuje o wydanie formularza.

W wypadku wykonywania pracy lub działalności gospodarczej na terenie dwóch państw, z którymi Polska zawarła umowę bilateralną (dwustronną) o ubezpieczeniu społecznym, obowiązują postanowienia tej umowy. Obecnie Polska ma w tym zakresie zawartą jedynie umowę z Macedonią (weszła w życie 1 lipca 2007 r.), która stanowi, że przedsiębiorcę dotyczą przepisy wynikające z jego miejsca zamieszkania, oraz z USA (weszła w życie 1 marca 2009 r.).

W wypadku państw trzecich, z którymi Polska nie jest związana umowami międzynarodowymi, ubezpieczeniom społecznym podlega się z tytułu pracy lub działalności wykonywanej w Polsce na zasadach ogólnych.

Transfer zasiłków dla bezrobotnych

Osoba bezrobotna, która uzyskała prawo do świadczeń z tytułu bezrobocia w państwie swojego ostatniego zatrudnienia i udaje się do innego kraju EOG lub Szwajcarii w celu poszukiwania pracy, ma prawo do transferu zasiłku dla bezrobotnych. Należy w tym celu uzyskać odpowiedni formularz (E 303).

Instytucją, która wydaje ten formularz będzie najczęściej ta sama instytucja, która decyduje o przyznaniu zasiłku i go wypłaca. Wykaz instytucji zagranicznych pomocnych w realizacji zasad koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego znajduje się na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

W celu dokonania transferu przyznanego zasiłku trzeba być zarejestrowanym w urzędzie pracy państwa ostatniego zatrudnienia przez okres minimum 4 tygodni od chwili utraty pracy. Transfer zasiłku dla bezrobotnych do innego kraju może być dokonany na okres maksymalnie 3 miesięcy.

Należy pamiętać, że prawo do transferowania zasiłku dla bezrobotnych może być realizowane jedynie wówczas, kiedy migrujemy w celu poszukiwania pracy i podjęcia zatrudnienia. Nie ma natomiast możliwości transferu, gdy wyjeżdżamy w celu podjęcia studiów lub rozpoczęcia działalności gospodarczej.

WARTO WIEDZIEĆ

Po przyjeździe do kraju należy zarejestrować się w ciągu 7 dni w powiatowym urzędzie pracy, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania, jako osoba poszukująca pracy i podporządkować się wymogom stawianym przez ten urząd. Natomiast prawidłowo wypełniony formularz E303 trzeba złożyć we właściwym Wojewódzkim Urzędzie Pracy.

WUP jest instytucją właściwą do podjęcia decyzji w sprawie zachowania zasiłku, dokonuje również przeliczenia kwoty wskazanej w formularzu E 303 na złotówki.

Natomiast realizacją decyzji wydanych przez WUP zajmują się powiatowe urzędy pracy. Powiatowe urzędy pracy wypłacają świadczenia oraz realizują inne zadania wynikające z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Transfer świadczeń rodzinnych

Świadczenia rodzinne uzyskane w jednym z państw członkowskich EOG lub Szwajcarii mogą zostać transferowane do innego państwa EOG lub Szwajcarii. Natomiast świadczenia rodzinne z krajów trzecich transferowi nie podlegają.
Zgodnie z prawem wspólnotowym świadczenia rodzinne to wszelkie świadczenia rzeczowe lub pieniężne, wyrównujące koszty utrzymania rodziny, przewidziane w ustawodawstwie danego państwa członkowskiego.
Jeżeli jeden z rodziców pracuje za granicą i opłaca tam składki na ubezpieczenie społeczne, a drugi wraz z dziećmi mieszka w Polsce i jest nieaktywny zawodowo, to właściwe do wypłaty świadczeń rodzinnych jest państwo zatrudnienia.

W wypadku zaś, gdy obydwoje rodzice są aktywni zawodowo w dwóch różnych państwach członkowskich EOG lub Szwajcarii, to właściwe do wypłaty świadczeń rodzinnych będzie państwo, w którym mieszkają członkowie rodziny (dzieci).

Warto wiedzieć

W celu ustalenia właściwego ustawodawstwa oraz określenia uprawnienia do świadczeń rodzinnych drugiego z rodziców instytucja państwa zatrudnienia wysyła formularze z serii E 400 do polskiej instytucji właściwej, czyli Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej (ROPS).
Po sprawdzeniu sytuacji dotyczącej wykonywania działalności zawodowej przez drugiego z rodziców, potwierdzeniu liczby i wieku członków rodziny oraz ewentualnego uprawnienia do świadczeń rodzinnych w Polsce, ROPS odsyła uzupełnione formularze do instytucji właściwej państwa zatrudnienia.

Po uzyskaniu pełnych informacji zostaje wydana decyzja o ewentualnym przyznaniu świadczeń rodzinnych za granicą na członków rodziny (dzieci) zamieszkujących w innym państwie.

Każde państwo ustala zasady przyznawania i wysokość świadczeń rodzinnych na podstawie swoich wewnętrznych przepisów. W celu zweryfikowania uprawnienia do świadczeń rodzinnych instytucja właściwa w danym państwie żąda dokumentów potwierdzających m.in. zatrudnienie na terytorium tego państwa, odprowadzanie składek na ubezpieczenie społeczne, podatków.

Jeżeli świadczenia rodzinne w państwie właściwym do wypłaty świadczeń rodzinnych są niższe niż świadczenia przewidziane w drugim państwie, to wówczas instytucja tego drugiego państwa jest zobowiązana do wypłaty różnicy między wysokościami tych świadczeń.

Warunkiem uzyskania świadczeń rodzinnych za granicą jest złożenie wniosku we właściwej instytucji w danym państwie. Ich lista jest dostępna na stronie internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

Warto wiedzieć

Przepisy wspólnotowe w zakresie przyznania świadczeń rodzinnych dotyczą każdego, kto:

  • jest zatrudniony u pracodawcy zagranicznego lub pracuje zagranicą na własny rachunek,
  • studiuje w innym państwie członkowskim,
  • pracował w innym państwie i z tego tytułu otrzymuje z tego państwa emeryturę lub rentę, natomiast mieszka z rodziną w Polsce,
  • otrzymuje polską emeryturę lub rentę, ale wyprowadził się za granicę,
  • otrzymuje polski lub zagraniczny zasiłek dla bezrobotnych, mieszka w Polsce lub za granicą,
  • jest sierotą po pracowniku najemnym, osobie pracującej na własny rachunek, emerycie lub renciście, mieszka w Polsce lub za granicą.

Transfer rent i emerytur

Uzyskana w państwie członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) i Szwajcarii emerytura lub renta będzie transferowana do naszego nowego miejsca zamieszkania w innym państwie członkowskim. Natomiast możliwość wypłaty w Polsce emerytur i rent z państw, z którymi Polska nie ma podpisanych umów o ubezpieczeniu społecznym, regulują wyłącznie wewnętrzne przepisy tych państw.

Zagraniczne instytucje ubezpieczeniowe państw członkowskich EOG i Szwajcarii przekazują emerytury i renty przysługujące z tych instytucji osobom zamieszkałym w Polsce bezpośrednio na rachunki bankowe lub w formie czeków bankierskich albo drogą pocztową w formie międzynarodowych przekazów pocztowych.

Więcej informacji

Szczegółowe informacje dotyczące formy wypłaty emerytur i rent przez zagraniczne instytucje ubezpieczeniowe państw członkowskich, w tym informacje dotyczące ewentualnego ponoszenia kosztów związanych z transferem świadczeń, możemy uzyskać w zagranicznych instytucjach ubezpieczeniowych wypłacających te świadczenia.

Jeżeli chcemy, aby nasze świadczenia emerytalne lub rentowe, do których jesteśmy uprawnieni w innym państwie członkowskim EOG lub Szwajcarii, były transferowane do Polski, powinniśmy złożyć wniosek o transfer we właściwej instytucji zagranicznej lub w ZUS. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekaże nasz wniosek o transfer do właściwej instytucji zagranicznej.

Prawo w niektórych państwach nie przewiduje możliwości transferu emerytur i rent za granicę. Mogą w nich obowiązywać przepisy, zgodnie z którymi emerytury i renty są wypłacane na rachunki bankowe wyłącznie w tych państwach albo też wypłata świadczenia zostaje zawieszona w związku z wyjazdem uprawnionej osoby za granicę.

Zasiłek lub renta wypadkowa

Zasiłek lub renta wypadkowa

Renty wypadkowe przyznawane są przez instytucję tego państwa, którego ustawodawstwu podlegamy w chwili wypadku lub w czasie wykonywania pracy, w której wyniku powstała choroba zawodowa.

W krajach członkowskich EOG i Szwajcarii oraz w krajach umownych (tj. takich, z którymi Polska ma podpisaną umowę o ubezpieczeniu społecznym) świadczenia z tytułu wypadków przy pracy lub chorób zawodowych są przyznawane i wypłacane przez właściwe instytucje tych państw. Zasady nabywania uprawnień i wypłaty takich świadczeń regulują wewnętrzne ustawodawstwa państw, którym podlegamy w chwili wypadku przy pracy lub w czasie wykonywania pracy, w której wyniku powstała choroba zawodowa.

Przykład

Jeżeli Polak uległ wypadkowi przy pracy w czasie zatrudnienia np. w Wielkiej Brytanii, z tytułu którego podlegał ubezpieczeniom społecznym w systemie tego państwa, instytucją właściwą do rozpatrzenia uprawnień do renty z tytułu tego wypadku jest brytyjska instytucja ubezpieczeniowa, nawet jeżeli pracownik ten mieszka w Polsce. Osoba taka może również ubiegać się w ZUS o polską rentę z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia, jeżeli przed zatrudnieniem w Wielkiej Brytanii podlegała ubezpieczeniom społecznym w Polsce z tytułu zatrudnienia lub prowadzenia pozarolniczej działalności na własny rachunek i spełnia warunki wymagane do tej renty. Jeśli będzie to konieczne, przy rozpatrywaniu wniosku o rentę w Polsce zostaną uwzględnione także okresy ubezpieczenia przebyte w Wielkiej Brytanii.

Jeżeli mieszkamy w Polsce, wniosek o zagraniczną rentę z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej z państwa członkowskiego lub państwa umownego możemy złożyć bezpośrednio we właściwej zagranicznej instytucji ubezpieczeniowej lub za pośrednictwem ZUS-u, który:
  • skompletuje taki wniosek,
  • przekaże nasz wniosek do właściwej zagranicznej instytucji państwa członkowskiego lub umownego,
  • a także na zlecenie właściwej zagranicznej instytucji państwa członkowskiego lub umownego przeprowadzi badania lekarskie i sporządzi opinię lekarską.

Opinia ta zostanie przekazana za granicę w celu wykorzystania do oceny stanu zdrowia związanego z wypadkiem przy pracy lub z chorobą zawodową.

WARTO WIEDZIEĆ

W przypadku osób, które uległy wypadkowi przy pracy lub zapadły na chorobę zawodową w czasie pracy w państwie, z którym Polska nie ma podpisanej umowy o ubezpieczeniu społecznym, uprawnienia do renty są rozpatrywane zgodnie z ustawodawstwem tego państwa. Jeśli mieszkamy w Polsce, to wniosek o te świadczenia powinniśmy złożyć bezpośrednio do właściwej instytucji ubezpieczeniowej tego państwa.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ma podstaw prawnych do pośredniczenia lub pomocy w uzyskaniu rent z państw, z którymi Polska nie ma podpisanych odpowiednich umów.

źródło: powroty.gov.pl

Transfer świadczeń społecznych z zagranicy

Transfer świadczeń społecznych z zagranicy

W związku z członkostwem Polski we Wspólnocie, możliwe jest transferowanie niektórych świadczeń społecznych uzyskanych w jednym kraju do drugiego.
Przepisy o wspólnotowej koordynacji zabezpieczenia społecznego powstały, by osoby podejmujące pracę równocześnie lub kolejno w kilku państwach członkowskich unikały negatywnych następstw podlegania systemom zabezpieczenia społecznego różnych państw. Przepisy te gwarantują, że świadczenia nabyte w jednym państwie, np. emerytura, będą wypłacane także, jeśli osoba uprawniona przeniesie się do innego państwa.

Transferowi nie podlegają jedynie tzw. specjalne świadczenia nieskładkowe, wpisane w załączniku do odpowiedniego rozporządzenia wspólnotowego na wniosek państw. Nie mogą być też transferowane świadczenia pomocy społecznej oraz świadczenia dla ofiar wojny lub jej skutków.

Przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego mają pierwszeństwo przed wewnętrznymi przepisami państw członkowskich UE. Oznacza to, że w przypadku kolizji przepisów krajowych z przepisami wspólnotowymi pierwszeństwo mają zawsze te ostatnie.

W tym rozdziale opisujemy następujące świadczenia podlegające transferowi:

  • Transfer świadczeń rodzinnych
    Sposób transferowania zagranicznych świadczeń rodzinnych do Polski z krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii.
  • Transfer rent i emerytur
    Sposób transferowania zagranicznych emerytur i rent do Polski z krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii.
  • Zasiłek lub renta wypadkowa
    Sposób transferowania zagranicznych emerytur i rent do Polski z krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii.
źródło: powroty.gov.pl

Pomoc społeczna po powrocie z zagranicy

Pomoc społeczna po powrocie z zagranicy

Jeśli po powrocie do Polski znalazłeś się w trudnej sytuacji życiowej i finansowej, masz prawo do świadczeń z pomocy społecznej. Uprawnienia do pomocy materialnej zależne są od wysokości dochodu w rodzinie i problemu, z jakim się borykasz. Twój dochód (dochód Twojej rodziny) nie może być wyższy od kwoty określonej w ustawie o pomocy społecznej.

Obecnie obowiązujące kwoty wynoszą:

- osoba samotnie gospodarująca - do 477 zł miesięcznie,

- rodzina - dochód na osobę nie może przekraczać kwoty 351 zł.

Przykład

Jan wrócił do Polski. Mieszka sam, prowadzi 1 - osobowe gospodarstwo domowe. Pracował dorywczo u brata, nie ma stałego źródła utrzymania. Zarejestrował się w Urzędzie Pracy jako bezrobotny bez prawa do zasiłku, aktualnie nie ma dla niego ofert pracy. Jego dochód stanowiły pieniądze uzyskane z pracy dorywczej w wysokości 300 zł, a więc nie przekroczył on kwoty określonej w ustawie, czyli 477 zł miesięcznie. Ma prawo ubiegać się o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej.

Ewa wróciła wraz z mężem i dwójką dzieci w wieku szkolnym do Polski. Podjęła pracę w firmie sprzątającej, jej mąż nadal nie może znaleźć zatrudnienia. Dzieci uczą się w szkole podstawowej i gimnazjum. Na miesięczny dochód rodziny składają się zasiłki rodzinne, dodatek mieszkaniowy i wynagrodzenie za pracę Ewy. Łączny dochód rodziny wynosi 1050 zł miesięcznie, czyli 262,50 zł na osobę (1050 zł należy podzielić przez 4, czyli liczbę osób w tej rodzinie). Dochód na osobę w rodzinie nie przekroczył więc kwoty 351 zł, dlatego mogą ubiegać się o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej.

W uzasadnionych przypadkach, np. ciężka choroba, niepełnosprawność, itp. kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej może złagodzić warunki przyznania pomocy i po dokładnym rozpatrzeniu sprawy przyznać świadczenie z pomocy społecznej, mimo przekraczającego dochodu, np. ustalić częściową odpłatność za obiady, przyznać zasiłek celowy na zakup niezbędnych leków, opał itp. Każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie.

Jak uzyskać pomoc

ETAP I

1. Napisz podanie, w którym dokładnie opiszesz swoją aktualną, trudną sytuację życiową i finansową.

2. Zaadresuj je i zanieś, najlepiej osobiście, do Ośrodka Pomocy Społecznej właściwego dla miejsca Twojego zamieszkania (liczy się to, gdzie fizycznie mieszkasz a nie gdzie jesteś zameldowany). Adresy OPS w swojej miejscowości znajdziesz np. w Serwisie Ośrodków Pomocy Społecznej.

ETAP II

1. Złóż podanie u pracownika socjalnego, który przeprowadzi z Tobą wstępną rozmowę i poinformuje Cię, jakie dokumenty należy dołączyć do podania o pomoc (są one ustalane indywidualnie w zależności od Twojej sytuacji rodzinnej i finansowej oraz rodzaju problemu).

2. Pracownik socjalny odwiedzi Cię w domu w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego. Będzie starał się ustalić, jaka pomoc powinna Ci zostać udzielona, w jakiej formie, wysokości i na jaki okres. Pamiętaj, że jest ona uzależniona od twojej sytuacji życiowej i wysokości miesięcznego dochodu jaki osiągasz (Twoje dochody liczone są z miesiąca poprzedzającego datę złożenia prośby o pomoc, tzn. jeśli ubiegasz się o przyznanie pomocy w lipcu to pracownik socjalny poprosi Cię o złożenie informacji o dochodach z czerwca. Ustalicie też wspólnie plan działania, czyli co powinieneś zrobić, by wyjść z trudnej sytuacji, w której się znalazłeś (tzw. praca socjalna).

Mimo ujednoliconych przepisów, które regulują zasady i kryteria przyznawania pomocy, w tym także naliczania dochodu, w różnych Ośrodkach Pomocy Społecznej pracownicy socjalni proszą o różne dokumenty przy ustalaniu wysokości dochodów (w zależności od przedstawionej sytuacji życiowej i finansowej klienta - bardzo indywidualnie). Czasem zdarza się, że osoba zgłaszająca się o pomoc, która uzyskiwała dochody z pracy zarobkowej za granicą składa jedynie pisemne oświadczenie, a dochód nie jest brany pod uwagę, gdyż stanowi dochód utracony. Pracownik socjalny może również stwierdzić, że duży dochód osiągany przez nas z pracy za granicą w poprzednich miesiącach powinien nam wystarczyć na życie w kolejnych miesiącach i udzielenie pomocy jest niezasadne. Ustalane jest to bardzo indywidualnie, na podstawie przepisów art 8 ustawy o pomocy społecznej.

Zawsze możemy odwołać się od niekorzystnej decyzji, taki zapis klient otrzyma w wydanej przez kierownika OPS decyzji administracyjnej.

Pamiętajmy, że do dochodu nie wlicza się jednorazowego pieniężnego świadczenia socjalnego, wartości świadczeń w naturze czy też świadczeń z tytułu wykonywania przez nas prac społecznie użytecznych. Jeśli natomiast mamy ziemię, pracownik socjalny do dochodu doliczy nam 194 zł za każdy hektar przeliczeniowy.

W przypadku, gdy uzyskiwaliśmy dochód w walucie obcej, to wysokość tego dochodu ustalona zostanie według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego obowiązującego w dniu wydania decyzji administracyjnej przez kierownika OPS przyznającej nam świadczenie z pomocy społecznej.

Wszystkie dochody są sumowane. Od ich wysokości uzależnione jest przyznanie świadczenia i jego wysokość.

Warto wiedzieć

Należy niezwłocznie informować pracownika socjalnego o każdej zmianie w sytuacji finansowej i życiowej Twojej rodziny (np. podjęcie pracy - również dorywczej, sezonowej, otrzymaniu wyrównania świadczenia, przyznaniu dodatku mieszkaniowego i innych świadczeń mających wpływ na wysokość osiąganego dochodu ), by uniknąć sytuacji, w której Ośrodek Pomocy Społecznej zażąda zwrotu przyznanych zasiłków.

Szczegółowe informacje na temat rodzajów i form pomocy (środowiskowej, instytucjonalnej, świadczeń rodzinnych) znajdziesz na stronach internetowych ośrodków pomocy społecznej.

źródło: powroty.gov.pl