Diety z tytułu podróży służbowej a koszty uzyskania przychodu

Przedsiębiorcą prowadzącym firmy transportowe zdarza się zaliczać do kosztów uzyskania przychodów diety z tytułu podróży służbowych.

Niestety organy podatkowe zazwyczaj kwestionują prawidłowość takich rozliczeń.

Jeśli taka sytuacja dotyczy również Twojej firmy zwróć uwagę na wyrok WSA z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/GL 602/07. Sąd stwierdził w nim, iż organy podatkowe nie mogą decydować, kiedy podróż ze względu na cel i wykonywane zadania będzie podróżą służbową,
a za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Co to jest dowód księgowy, jakie cechy zawiera?

Podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dokument (dowód) księgowy stwierdzający fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem.

Powinien być sporządzony w języku polskim, chyba że dotyczy transakcji z kontrahentem zagranicznym. Dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Powinien być sprawdzony pod względem merytorycznym i formalnorachunkowym i na dowód sprawdzenia podpisany przez osoby do tego upoważnione. Powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, kompletne, czyli zawierające wszelkie niezbędne elementy oraz wolne od błędów rachunkowych.

Każdy dokument księgowy powinien zawierać: określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego, określenie stron dokonujących operację gospodarczą, opis operacji gospodarczej oraz jej wartość, datę dokonania operacji, podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki majątkowe, stwierdzenie zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych.

Wyjaśnij różnicę między pojęciem płaca brutto i płaca netto.

Płaca netto to kwota należna pracownikowi do wypłaty, po odjęciu w liście płac od wynagrodzenia wyliczonego pracownikowi wszystkich potrąceń.
Płaca brutto to wszelkie wynagrodzenia wynikające z list płac, np. ubezpieczenie zbiorowe, pożyczek z kasy zapomogowo – pożyczkowej oraz różnego rodzaju egzekucji i grzywny.

Czym charakteryzuje się koszt ?

Koszt to celowe zużycie czynników produkcji i usług wyrażone w mierniku pieniężnym.

Koszty dzielimy na bezpośrednie i pośrednie. Do kosztów bezpośrednich zalicza się koszty, które na podstawie dowodów źródłowych lub wiarygodnych obliczeń można przypisać poszczególnym wytwarzanym wyrobom, robotom itp. Koszty pośrednie obejmują koszty ogólnego kierownictwa, procesem produkcji koszty zarządzania wydziałami produkcji pomocniczej. Do kosztów tych zalicza się koszty działalności zarządu oraz koszty sprzedaży.

Co oznacza VAT naliczony i należny ?

Podatek należny – obciąża sprzedawców
Podatek naliczony – obciąża kupujących
Podatek należny – podatek naliczony = podatek podlegający wpłacie do budżetu.

Jak definiuje się przychód?

Jest to zwiększenie korzyści ekonomicznych w trakcie okresu sprawozdawczego w formie uzyskania aktywów albo zmniejszenia zobowiązań, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego.

Na czym polega obrót gotówkowy i bezgotówkowy?

Obrót gotówkowy polega na przyjmowaniu i wydatkowaniu gotówki. Obejmuje on w zasadzie wpłaty i wypłaty gotówki z kasy. Wielkość obrotu gotówkowego zależy od specyfikacji jednostki gospodarczej.
Obrót bezgotówkowy polega na regulowaniu zobowiązań i inkasowaniu należności za pośrednictwem banku, przez przelewanie określonych sum z rachunku bankowego dłużnika na rachunek bankowy wierzyciela.

Co to są inwestycje długoterminowe?

Inwestycje to aktywa nabyte w celu osiągnięcia ekonomicznych korzyści wynikających z ich wartości. Do długoterminowych inwestycji zaliczamy udziały w obcych jednostkach, długoterminowe papiery wartościowe o charakterze kapitałowym, udzielone pożyczki długoterminowe.

Jakie są metody amortyzacji środków trwałych?

Środki trwałe wykorzystywane w działalności gospodarczej podlegają zużyciu, którego równowartość w ewidencji nosi miano amortyzacji. Amortyzacja zawiera także utratę wartości środka trwałego na skutek upływu czasu. Stosuje się następujące metody amortyzacji: metodę liniową, degresywną i metodę zróżnicowanego odpisu. Metoda liniowa zakłada, iż środek trwały zużywa się jednakowo przez cały czas jego eksploatacji. Metoda degresywna polega na tym, iż stawki amortyzacyjne są początkowo wysokie, a później stopniowo maleją wraz ze zmniejszaniem się przydatności środka trwałego. Metoda zróżnicowanego odpisu opiera się na ustaleniu odpisu amortyzacyjnego na podstawie oczekiwanego zużycia środka trwałego lub wyniku produkcyjnego.

Co wchodzi w skład majątku trwałego?

Głównym elementem majątku trwałego są środki trwałe, które aby były uznane muszą spełniać 2 warunki

I. Okres użytkowania dłuższy niż 1 rok
II. Wartość początkowa wyższa niż 2,5 tyś.

Rzeczowy majątek trwały to:
a) Grunty i tereny
b) Budynki i budowle
c) Urządzenia techniczne i maszyny
d) środki transportu
e) Inwestycje rozpoczęte

Finansowy majątek trwały to:
a) Udziały i akcje przynoszące korzyści finansowe
b) Akcje długoterminowe
c) Dłuższe papiery wartościowe
d) Udzielone pożyczki przynoszące dochód w formie oprocentowania

Wartości niematerialne i prawne
a) Nabyte prawa
b) Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe kont.

Co zaliczamy do rzeczowego majątku obrotowego?

Majątek obrotowy to inaczej majątek bieżący, płynny, na który składają się zasoby zużywane w krótkim okresie (poniżej 1 roku) lub w jednym cyklu gospodarczym. Na majątek obrotowy, oprócz zasobów o charakterze pieniężnym, należności i krótkoterminowych papierów wartościowych, składa się rzeczowy majątek obrotowy, czyli zapasy. SA to przede wszystkim zapasy materiałów, towarów, produktów gotowych i produkcji niezakończonej.

Jak można sklasyfikować dowody księgowe?

Dowody księgowe mogą być dowodami własnymi lub dowodami obcymi. Dowody własne są wystawiane przez dany podmiot dla udokumentowania zewnętrznych bądź wewnętrznych operacji gospodarczych. Stąd dodatkowe rozróżnienie dowodów własnych na zewnętrzne – dowody otrzymane od kontrahentów i wewnętrzne – dotyczące operacji wewnątrz jednostki. Podstawą zapisów mogą być także sporządzone przez jednostkę dowody księgowe: zbiorcze – służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione; korygujące poprzednie zapisy; zastępcze – wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego; rozliczeniowe – ujmują już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.

Jakie elementy musi zwierać dokument, aby stanowił dowód księgowy?

- opis rodzaju dowodu i jego nr identyfikacyjny,
- określenie stron dokonujących operacji gospodarczych,
- opis operacji oraz jej wartość,
- datę dokonania operacji lub sporządzenia dokumentu,
- podpis wykonawcy dowodu oraz osoby, której wydano składniki majątkowe,
- stwierdzenie zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych.

Jakie cechy powinny posiadać księgi rachunkowe?

Księgi rachunkowe powinny być prowadzone w języku polskimi w walucie polskiej. Prowadzi się je w siedzibie zarządu jednostki. Księgi rachunkowe otwiera się na dzień rozpoczęcia działalności, na początek każdego następnego roku obrotowego oraz na dzień zmiany formy prawnej, połączenia lub podziału jednostek, powodującego powstanie nowej jednostki, a także na dzień rozpoczęcia likwidacji lub postępowania upadłościowego. Zamyka się na dzień kończący rok obrotowy, na dzień zakończenia działalności, w tym również sprzedaży i zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego oraz na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej, postawienia w stan likwidacji lub upadłości. Powinny być rzetelne, bezbłędne, sprawdzalne i bieżące.

Co to są roszczenia?

Roszczenie oznacza wierzytelność, dla której musi być przeprowadzone odpowiednie postępowanie procesowe w celu stwierdzenia ostatecznej kwoty roszczenia, osoby dłużnika i terminu zapłaty. Roszczenia skierowane na drogę postępowania sądowego stanowią roszczenia sporne.

Konto w rachunkowości i jego rola

Jakie wyróżniamy w rachunkowości grupy kont ?

- konta bilansowe,
- konta procesowe (wynikowe),
- konta syntetyczne,
- konta analityczne,
- konta podstawowe,
- konta pomocnicze (w tym korygujące).

Jaka jest rola poszczególnych grup kont ?

Konta bilansowe służą do ujęcia stanu oraz zmian w środowiskach gospodarczych (majątku) i źródłach ich pochodzenia (sfinansowania). Dlatego też konta bilansowe dzielą się na konta aktywów i konta pasywów.
Konta procesowe służą do ujęcia procesów gospodarczych, odzwierciedlając ponoszone w toku działalności koszty i realizowane przychody. Dlatego konta te dzielą się na konta przychodów i konta kosztów.
Kryterium podziału na kona syntetyczne i analityczne jest szczegółowość ujęcia informacji rachunkowych.
Konta podstawowe to konta występujące samodzielnie, natomiast konta pomocnicze są ściśle związane z kontami podstawowymi; nie mogą istnieć samodzielnie. Szczególnym rodzajem kont pomocniczych są konta korygujące, na których księguje się określone operacje z kont aktywów lub pasywów i które stanowią korektę sald wykazywanych na kontach bilansowych.

Jaka jest rola zestawienia obrotów i sald?

Na podstawie zestawienia obrotów i sald stwierdzić można, czy suma obrotów Dt równa się sumie obrotów Ct, a także suma sald Dt równa się sumie sald Ct.
Jeśli występuje zgodność, świadczy to, iż wszystkie operacje gospodarcze zostały zaksięgowane zgodnie z zasadą podwójnego księgowania. Jest to funkcja kontrolna.
Zestawienie obrotów i sal spełnia także ważną funkcję informacyjną. Informuje o zmianach w danym składniku majątkowym oraz kategoriach wynikowych, a także o ich stanie na koniec okresu sprawozdawczego.

Na czym polega zasada podwójnego księgowania i z czego ona wynika?

Każda operacja gospodarcza jest księgowana na dwóch kontach, po dwóch przeciwstawnych stronach tych kont. Jest to reguła podwójnego księgowania. Wynika ona z dwóch faktów: każda operacja gospodarcza powoduje zmiany dwóch składników bilansowych; konta aktywów i pasywów funkcjonują na odwrót, tzn. dla kont aktywów zmiany Dt mają znak arytmetyczny + (zwiększenie składnika) a zmiany Ct znak – (zmniejszenie składnika). Dla kont pasywów przyjęto odwrotne znaczenie stron. Zmiany Dt mają charakter – (zmniejszenie) a zmiany Ct mają charakter + (zwiększenie).

Co to znaczy, że konta korespondują ze sobą?

Konta aktywów i pasywów funkcjonują na odwrót, tzn. dla kont aktywów zmiany Dt mają znak arytmetyczny + a zmiany Ct znak -. Dla kont pasywów przyjęto odwrotne znaczenie stron. Zmiany Dt mają charakter – a zmiany Ct mają charakter +. W ten sposób każda operacja gospodarcza łączy przeciwstawnym zapisem dwa konta, które jak się określa korensponduja ze sobą.

Jak funkcjonują konta bilansowe aktywów i pasywów?

Konto aktywów jest otwierane saldem początkowym z bilansu początkowego wpisywanego według przyjętej konwencji po stronie debetowej. Każda operacja gospodarcza zwiększająca stan początkowy zapisywana jest jako zmiana debetowa. Dlatego obrót debetowy informuje nas o wielkości danego składnika, którą mieliśmy do dyspozycji w danym okresie sprawozdawczym. Obrót kredytowy informuje o jaką kwotę globalnie zmniejszyła się wielkość danego składnika aktywów. Dla formalnego zbilansowania obrotów oraz ostatecznego zamknięcia konta saldo końcowe, debetowe na koncie aktywów wpisuje się po stronie przeciwnej, kredytowej.

Konto pasywu otwierane jest przez wpisanie salda początkowego z bilansu otwarcia po kredycie, które informuje o stanie początkowym pasywu. Każda operacja gospodarcza zwiększająca stan początkowy danego pasywu jest rejestrowana jako zmiana kredytowa. Obrót debetowy wynikający z zarejestrowania wszelkich operacji gospodarczych zmniejszających dany składnik pasywów, informuje o jaką kwotę globalnie uległo zmniejszeniu dane źródło finansowania środków gospodarczych. Różnica między obrotem debetowym i obrotem kredytowym stanowi saldo kredytowe. Dla formalnego zbilansowania obrotów oraz zamknięcia konta, końcowe saldo kredytowe danego składnika pasywu wpisuje się po stronie debetowej. Czyli po stronie mniejszego obrotu.

Jaka jest różnica między zdarzeniem a operacją gospodarczą?

Operacją gospodarczą nazywamy zdarzenie gospodarcze, które wyznaczamy wartościowo i które powoduje zmiany w aktywach i pasywach a zdarzenie wyrażamy wartościowo, ale nie powoduje zmian w aktywach i pasywach.

Jak można zdefiniować konto, jakie są jego elementy?

Konto jest to dowolny technicznie rysunek zmian stanu określonej kategorii majątkowej, wywołanych operacją gospodarczą, pozwalający na ujęcie zwiększeń i zmniejszeń danej kategorii oraz ustalenie w dowolnym momencie jej stanu końcowego. Każde konto zawiera podstawowe elementy: nazwę konta wraz z nadanym mu symbolem dla celów praktycznych, dwie przeciwstawne strony konta oznaczone symbolami Debet (winien) i Credit (Ma) dla ujęcia odrębnie zwiększeń i zmniejszeń danej kategorii dla której utworzono konto.

Co to jest operacja gospodarcza w rachunkowości?

Operacją gospodarczą nazywamy zdarzenie gospodarcze, które można wyrazić wartościowo i które powoduje zmiany w aktywach i pasywach.

Cechy operacji to:
a) ścisły związek z działalnością jednostki
b) jednoznacznie określony termin ich wystąpienia
c) obowiązek ich udokumentowania
d) masowość i powtarzalność występowania
e) wartościowe ujęcie
f) wywoływanie zmian w aktywach i pasywach firmy

Rachunek zysków i strat

Jaka pozycja łączy bilans i rachunek zysków i strat?

To, co łączy bilans i rachunek zysków i strat to wynik działalności netto za dany okres sprawozdawczy.

Jakie informacje zawiera rachunek zysków i strat?
Rachunek zysków i strat odzwierciedla dokonania jednostki w danym okresie sprawozdawczym poprzez ujęte w nim przychody, które informują o wielkości sprzedaży i innych źródłach przychodów oraz poprzez informacje o kosztach uzyskania tych przychodów oraz ustalonym na ich podstawie wyniku działalności.

Jaka jest podstawowa różnica miedzy majątkiem trwałym a obrotowym?

Majątek trwały podlega zużyciu, czyli amortyzowaniu, co prowadzi do wyznaczenia wartości bieżącej środków trwałych. Nie amortyzuję się gruntów dzieł sztuki a majątek obrotowy to środki, które podlegają obrotowi np. akcje, obligacje, bony skarbowe przeznaczone do obrotu, czyli zakupione celem odsprzedaży i zysków.

Jaka jest definicja bilansu?

Bilans jest to wartościowe zestawienie aktywów i pasywów sporządzone na określony dzień i w określonej formie. Bilans powinien zawierać:
a) nazwę i adres podmiotu, dla którego jest sporządzany
b) słowo „bilans”
c) moment bilansowy, czyli datę, na którą wyceniono pasywa i aktywa
d) wyszczególnienie nazw i zawartości grup aktywów i pasywów
e) ogólną sumę aktywów i pasywów, między którymi musi zachodzić równowaga
f) podpisy osób odpowiedzialnych za gospodarkę finansowa jednostki gospodarczej
g) datę i miejsce sporządzenia bilansu


Co jest podstawą równowagi bilansowej?

Podstawą równowagi bilansowej jest równanie aktywa = pasywa. Jest to podstawowe równanie rachunkowości.

Co to są pasywa, jaka jest ich struktura?

Pasywa są to źródła pochodzenia środków gospodarczych, które obejmują źródła własne i źródła obce.

Każda jednostka gospodarcza, stanowiąca podmiot rachunkowości jest wyodrębniona majątkowo. Wyodrębnienie majątkowe jednostki oznacza oddzielenie majątku jednostki od majątku osobistego jej właścicieli. W księgach rachunkowych jednostki majątek musi mieć określone wartościowo swoje źródła pochodzenia, czyli źródła finansowania. Źródła pozyskania składników majątku w zależności od tego czy przekazali je właściciele jednostki, bądź jednostka wypracowała je sama, czy też wyposażyły ją osoby obce określa się jako kapitały (fundusze) własne i kapitały (fundusze) obce. Kapitał własny odzwierciedla udział finansowy właścicieli w danej jednostce. Są to prawa podmiotowe właścicieli do majątku jednostki, określone przez kwotę kapitału własnego. Kapitał własny dzieli się na kapitał bezpośrednio wniesiony przez właścicieli jednostki i kapitał pochodzący z zysków pozostawionych do dyspozycji jednostki: kapitału zapasowego i rezerwowego oraz nie podzielonego zysku. Kapitały obce to aktualne zobowiązania jednostki wynikające z przeszłych zdarzeń gospodarczych. Kapitały te stanowią obce źródło finansowania zasobów majątkowych, które zostały postawione do dyspozycji jednostki na określony czas. Zwrot kapitału obcego to uregulowanie zaciągniętego zobowiązania. W ramach kapitałów obcych rozróżniamy: kredyty bankowe, pożyczki, zobowiązania handlowe itp.

Co to są aktywa, jaka jest ich struktura?

Ogół majątku jednostki zarówno w postaci majątku trwałego, jak i majątku obrotowego nosi w rachunkowości miano aktywów.

Każda jednostka, aby mogła prowadzić działalność gospodarczą musi posiadać określone zasoby majątkowe, czyli środki gospodarcze. W praktyce występuje duża różnorodność zasobów gospodarczych. Są nimi budynki, maszyny, środki transportowe, zapasy materiałów, towarów, produktów, środki pieniężne, środki w rozrachunkach itp. Całość majątku, którym dysponuje jednostka gospodarcza dzieli się na majątek trwały i majątek obrotowy. Majątek trwały (długoterminowy) stanowią składniki majątkowe o długotrwałym okresie użytkowania oraz związania z jednostką. Składniki majątkowe długotrwale użytkowane w procesie gospodarczym jednostki zużywają się stopniowo, tracąc swoją przydatność oraz wartość. Chodzi tu o najbardziej powszechną grupę składników majątku trwałego, czyli środki trwałe. Do środków trwałych zaliczamy grunty, budynki i budowle, urządzenia techniczne i maszyny, środki transportu, środki trwałe w budowie, itp. Na majątek trwały składają się w szczególności rzeczowy majątek trwały, wartości niematerialne i prawne, inwestycje długoterminowe, należności długoterminowe.

Na majątek jednostki, oprócz majątku trwałego, składa się majątek obrotowy w postaci rzeczowej, finansowej oraz należności. Do majątku obrotowego zaliczane są zasoby, które w przypadku zasobów rzeczowych są przeznaczone do zbycia lub zużycia w okresie do 1 roku. Do rzeczowego majątku obrotowego zalicza się zapasy, które ze względu na przeznaczenie w danej jednostce gospodarczej dzieli się na materiały, półprodukty i produkty w toku, produkty gotowe, towary. Materiały są nabywane w celu zużycia na własne potrzeby jednostki. Półprodukty i produkty w toku to nie zakończone jeszcze na dany moment wyroby własnej produkcji oraz nie zakończone jeszcze roboty i usługi. Produkty gotowe to wykonane we własnym zakresie i przeznaczone do sprzedaży innym jednostkom zakończone produkty i usługi. Towary to rzeczowe składniki majątku obrotowego nabyte w celu sprzedaży w stanie przetworzonym. Do majątku obrotowego zalicza się także należności krótkoterminowe – to środki pieniężne w rozrachunkach, inwestycje krótkoterminowe – np. udziały w innych jednostkach, papiery wartościowe, udzielone pożyczki, środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych, itp.

Jakie jest znaczenie metody bilansowej w rachunkowości?

Metoda bilansowa jest w rachunkowości wg Peche zespołem określonych rozwiązań organizacyjnych i rejestracyjno – rachunkowych. W swej istocie polega ona na stosowaniu określonych, ważnych dla przedstawienia procesów i zjawisk gospodarczych, równań tożsamościowych. Podobnie rolę metody bilansowej w rachunkowości określa Górski, stwierdzając, iż polega ona na ujmowaniu wybranego pola obserwacji ekonomicznych za pomocą równości arytmetycznej.

Wyjaśnić sens metody bilansowej.

Metoda bilansowa w szczególny sposób decyduje o istocie rachunkowości i jednocześnie o jej nieprzemijającej roli dla odzwierciedlenia rzeczywistości gospodarczej. Metoda ta jest sposobem rozumowania, polegającym na poszukiwaniu oraz ustalaniu równowagi pomiędzy ilościowymi cechami obserwowanych przedmiotów i zjawisk. Polega ona na podwójnej obserwacji majątku jednostki i zdarzeń, powodujących zmiany w tym majątku, czyli z dwóch różnych punktów widzenia. Pierwszy aspekt to ujęcie majątku jednostki jako określonej struktury posiadanych zasobów, odpowiednio wycenionych w złotych, złotych drugi aspekt to ujęcie tego majątku według struktury źródeł jego pochodzenia ( finansowania).

Jakie cechy posiada podmiot rachunkowości?

Główną cechą podmiotu rachunkowości jest majątkowe wyodrębnienie. Wyodrębnienie to może być dokonane w sposób formalnoprawny, na podstawie ustaleń statutowych, lub tylko umownie przez wyodrębnienie jednostki w postaci zakładu lub oddziału w samej rachunkowości jako samodzielnie sporządzającej sprawozdanie finansowe, które staje się elementem łącznego sprawozdania finansowego.

Kto jest podmiotem rachunkowości?

Podmiotami rachunkowości są różnorodne pod wieloma względami jednostki prowadzące rachunkowość. Różna jest na ogół ich forma własności, forma prawna i organizacyjna. Różnią się one także zazwyczaj charakterem działalności oraz jej rozmiarami. Zdecydowana większość tych jednostek prowadzi działalność gospodarczą zarobkową.

Co jest przedmiotem rachunkowości?

Przedmiotem rachunkowości są procesy gospodarcze mające miejsce w jednostkach gospodarczych oraz posiadane przez nie zasoby biorące udział w tych procesach. Charakter procesów gospodarczych zależy przede wszystkim od rodzaju działalności prowadzonej przez jednostkę.

Czy jest różnica pomiędzy pojęciem rachunkowość a księgowość?

Księgowość jest elementem składowym rachunkowości, a ponieważ jest ona podstawowym członem rachunkowości, dlatego w praktyce niesłusznie utożsamia się pojęcie rachunkowości i księgowości. Księgowość stanowi część rejestracyjną rachunkowości.

Jak można zdefiniować rachunkowość?

Jest to sztuka opisu, pomiaru i interpretowania przebiegu działalności gospodarczej.

Rachunkowość stanowi rodzaj ewidencji gospodarczej zjawisk i procesów gospodarczych, sytuacji majątkowej i wyników działalności wyrażonej w formie pieniężnej.

Sprawozdawczość finansowa

Międzynarodowe Standardy Rachunkowości mówią o sprawozdaniu finansowym jednostki jako o zestawieniu liczbowym (uzupełnionym niekiedy częścią opisową) charakteryzującym sytuację majątkową i finansową jednostki prowadzącej rachunkowość według stanu na określony dzień oraz efekty jej działalności z uwzględnieniem elementów składających się na osiągnięty wynik finansowy.
Sprawozdawczość finansowa jest sporządzana na podstawie danych z ewidencji księgowej. Sprawozdania zawierają zbiorcze informacje o:
- stanie składników majątkowych i źródłach finansowania majątku firmy - bilans,
- wysokości uzyskiwanych przychodów oraz ponoszonych kosztów - rachunek zysków i strat,
- źródłach i wysokości środków pieniężnych jednostki oraz kierunkach ich wykorzystania - sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych - cash flow.
Przy opracowaniu sprawozdań finansowych bardzo istotna jest ich prezentacja według obowiązujących wzorów bilansu i rachunku zysków i strat, które podane są w załącznikach do ustawy o rachunkowości. Dla potrzeb analizy finansowej ważne jest także zestawienie zawartych w sprawozdaniach wielkości z wielkościami z lat poprzednich, a także z wielkościami planowanymi.
Sprawozdanie finansowe powinna cechować:
- rzetelność,
- kompletność,
- przejrzystość,
- jednolitość,
- terminowość,
- sprawdzalność,
- ciągłość.
W zależności od tego, na czyje potrzeby sprawozdania są sporządzane, wyróżnia się: sprawozdawczość wewnętrzną, która służy potrzebom kierownictwa jednostki, oraz sprawozdawczość zewnętrzną, np. dla urzędów skarbowych, urzędów statystycznych, banków, kontrahentów itp.
Sprawozdania mogą być sporządzane: na bieżąco, czyli w ciągu podstawowego okresu sprawozdawczego; okresowo, tj. w okresie nie krótszym niż miesiąc (np. miesięczne, kwartalne, roczne); sporadycznie (np. dla celów kontrolnych).

Nadawanie numeru NIP

Podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego w celu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej. Zgłoszenia dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj i liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę i rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Z ustawowego obowiązku jednokrotnego składania zgłoszenia identyfikacyjnego wynika zasada, że dany podmiot nie może posiadać więcej niż jeden NIP. W przypadku wydania dwóch decyzji przyznających NIP temu samemu podatnikowi zachodzi konieczność uchylenia decyzji wydanej z naruszeniem prawa. Najczęstszą przyczyną uzasadniającą stwierdzenie nieważności NIP jest konieczność wyeliminowania z obiegu prawnego decyzji ostatecznej, która dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją. Od powyższej normy nie przewidziano żadnych wyjątków, ma więc ona charakter bezwzględnie obowiązujący.

Podstawowy zakres informacyjny zgłoszenia identyfikacyjnego

Podstawowy zakres informacyjny zgłoszenia identyfikacyjnego wskazuje art. 5 “ustawy o NIP”. Terminy dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego uzależnione są od statusu podatnika. Zostały one szczegółowo określone w art.6 do art.8 powyższej ustawy. Przepisy te stosuje się odpowiednio do płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych. “Ustawa o NIP” (art. 9) nakłada także obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym wskazując tryb, miejsce i terminy, stosowne dla tych podmiotów.

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, dla których płatnikiem jest organ emerytalny lub rentowy, dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego za pośrednictwem tego płatnika.

W przypadku dokonywania zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego przez pełnomocnika lub kuratora sądowego do zgłoszenia dołącza się uwierzytelnioną lub poświadczoną urzędowo kopię pełnomocnictwa lub postanowienia sądu. W przypadku udzielenia pełnomocnictwa wyłącznie do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do zgłoszenia dołącza się oryginał pełnomocnictwa.

Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą dołączają do zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego uwierzytelnione lub urzędowo poświadczone kopie dokumentów potwierdzających informacje objęte zgłoszeniem.

Odrębna procedura rejestracyjna

Odrębna procedura rejestracyjna dotyczy niektórych podmiotów będących podatnikami wyłącznie podatków stanowiących dochody budżetu gmin. Została ona określona w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie trybu składania zgłoszeń identyfikacyjnych oraz zgłoszeń aktualizacyjnych przez podatników podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości (Dz. U. Nr 111, poz 1291).

Potwierdzanie numerów NIP

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o NIP naczelnik urzędu skarbowego obowiązany jest do potwierdzenia na wniosek zainteresowanego faktu nadania NIP podmiotowi, który się nim posługuje. Naczelnik urzędu skarbowego może jedynie dokonać potwierdzenia, czy konkretny NIP wskazany przez zainteresowanego w poz. 23 formularza NIP-5 został faktycznie przyznany podmiotowi, którego dotyczy wniosek. Naczelnik urzędu skarbowego odpowiadając na wniosek korzysta z trzech wariantów postępowania:

1. potwierdza nadanie NIP,
2. nie potwierdza nadania NIP,
3. nie może potwierdzić podanego NIP ze względu na podanie niewystarczającej ilości danych o podmiocie, którego dotyczy wniosek.

Opisany tryb ma na celu wyłącznie potwierdzenie nadania NIP wskazanego we wniosku i nie oznacza bezzasadnego ujawniania danych zawartych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub aktualizacyjnym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o NIP pracownicy urzędów skarbowych obowiązani są do zachowania tajemnicy odnośnie danych zawartych w dokumentacji związanej z nadaniem NIP oraz aktualizowaniem danych zawartych w zgłoszeniach identyfikacyjnych. Powyższe dane udostępnia się na zasadzie wyjątku wyłącznie uprawnionym organom i instytucjom państwowym, m.in. prokuraturze, policji, przedstawicielom NIK – w związku z prowadzonym postępowaniem.

W stosunku do podatników i płatników, którzy naruszają obowiązki w zakresie dokonywania zgłoszeń identyfikacyjnych i aktualizacyjnych, stosowane są sankcje na podstawie Kodeksu karnego skarbowego.

Ogólne zasady obowiązujące w postępowaniu podatkowym

- uregulowane są przepisami artykułów 120 do 129 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).

Należą do nich:

1/ Zasada praworządności – która stanowi, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa.

2/ Zasada pogłębiania zaufania do organów podatkowych.

3/ Zasada obowiązku organów podatkowych udzielania informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego.

4/ Zasada prawdy obiektywnej, która nakłada na organy podatkowe w toku postępowania obowiązek podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy.

5/ Zasada czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym, która zobowiązuje organy podatkowe do zapewnienia stronom czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwienia im wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego.

6/ Zasada przekonywania czyli powinność wyjaśniania stronom zasadności przesłanek, którymi kierują się organy podatkowe przy załatwianiu spraw.

7/ Zasada szybkości czyli wnikliwego i szybkiego załatwiania spraw.

8/ Zasada pisemności – załatwiania spraw w formie pisemnej.

9/ Zasada dwuinstancyjności – która stanowi, że każda sprawa administracyjna rozstrzygana decyzją organu I instancji podlega w wyniku wniesienia odwołania ponownemu rozpoznaniu i rozstrzygnięciu przez organ II instancji.

10/ Zasad trwałości ostatecznych decyzji.

11/ Zasada ograniczonej jawności postępowania podatkowego czyli jawność postępowania wyłącznie dla stron.

Podstawowe zagadnienia

Powszechnemu obowiązkowi ewidencyjnemu, określonemu w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702 z późn. zm.) podlegają:

1. osoby fizyczne,
2. osoby prawne,
3. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP. Numery identyfikacji podatkowej nadawane są także podmiotom będącym, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej “płatnikami składek ubezpieczeniowych” .

Nadanie NIP następuje na podstawie zgłoszenia identyfikacyjnego w drodze decyzji wydawanej przez naczelnika urzędu skarbowego, a postępowanie w sprawie jego nadania prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz 926 z późn. zm.), z tym że w sprawach o stwierdzenie nieważności decyzji o nadaniu NIP nie stosuje się art.249 i art.338.

Ewidencji podatników, płatników podatków i płatników składek ubezpieczeniowych dokonują właściwi dla celów ewidencji (zgodnie z art.4 “ustawy o NIP”) naczelnicy urzędów skarbowych.

Zadośćuczynienia na podstawie wyroku sądowego lub ugody sądowej

Od 1 stycznia 2009 r. zadośćuczynienia na podstawie wyroku sądowego lub ugody sądowej są wolne od podatku. Podobnie jest w przypadku tych, które zostały przyznane na podstawie odrębnych przepisów.

Do 31 grudnia 2008 r.

Wolne od podatku były otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikały wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt 3 updof ).

Z wyjątkami takimi jak np. określone w prawie pracy odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę.

Od 1 stycznia 2009 r.

Wolne od opodatkowania są także otrzymane zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z określonymi w art. 21 ust. 1 pkt 3 updof wyjątkami.

Taką samą zmianę wprowadzono do art. 21 ust. 1 pkt 3b updof, który reguluje obecnie zwolnienia dla innych odszkodowań lub zadośćuczynień otrzymanych na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie (z wyjątkiem otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono).

Podstawa prawna:

• Art. 21 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).

• Ustawa z 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych... (Dz.U. nr 209, poz. 1316).

Koszty uzyskania przychodów

- ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy w roku 2009

Dla pracownika	Ryczałtowa kwota kosztów uzyskania przychodów w 2008 r.
	Miesięcznie	rocznie
a) uzyskującego przychody z tytułu jednego stosunku pracy	111,25 zł	1.335 zł
b) uzyskującego przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy	z każdego stosunku zatrudnienia 111,25 zł	nie więcej jednak niż 2.002,05zł
c) uzyskującego przychody z tytułu jednego stosunku pracy, jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę	139,06zł	1.668,72zł
d) uzyskującego przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę	z każdego stosunku zatrudnienia 139,06 zł	nie więcej niż 2.502,56 zł
Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone wyżej są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.
Koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7, 9 /przychody z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, przychody uzyskiwane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej/ 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł. nie więcej niż 2.002,05 zł rocznie – jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody (określone w art. 13 pkt. 5, 7, 9) uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych.

Ogólne zasady kodeksu etyki zawodowej rzeczoznawców majątkowych

Zgodnie z art. 175 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności związanych z określaniem wartości nieruchomości jak i opracowań i ekspertyz ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą bezstronności w wycenie nieruchomości.

Zasady etyki zawodowej wynikają z ogólnych norm etycznych przystosowanych do zawodu rzeczoznawcy majątkowego jako zawodu zaufania publicznego

Kodeks Etyki Zawodowej Rzeczoznawców Majątkowych uchwalony został przez Radę Krajową Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych w dniu 9.9.2004 r. i obowiązuje od dnia 1.1.2005 r.

Kodeks w swoich rozdziałach obejmuje w szczególności;

– obowiązki ogólne rzeczoznawcy majątkowego

– obowiązki rzeczoznawcy majątkowego wobec klienta

– obowiązki rzeczoznawcy majątkowego wobec innych rzeczoznawców majątkowych

Naruszenie obowiązków wynikających z zasad objętych Kodeksem stanowi uchybienie godności zawodu, za które rzeczoznawca majątkowy odpowiada dyscyplinarnie.

Podstawowymi zasadami obowiązującymi rzeczoznawcę majątkowego są: rzetelność, uczciwość, szczególna staranność, bezstronność i zachowanie tajemnicy zawodowej.

Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest dbać o przestrzeganie zasad etyki również przez innych członków swojego środowiska zawodowego oraz przez swoich pracowników, ponadto winien rozwijać wiedzę zawodową w celu podnoszenia jakości świadczonych usług w szczególności poprzez udział w szkoleniach i seminariach, w tym objętych programem szkolenia ustawicznego.

Przepisy Kodeksu obowiązują wszystkich rzeczoznawców majątkowych niezależnie od formy działania i przynależności do organizacji zawodowej

Podstawowe normy zostały zapisane w dziesięciu zasadach podstawowych;

Jako osoba zaufania publicznego:

1. Działaj rzetelnie ze świadomością , że obowiązuje Cię zasada bezstronności i poszanowania prawa.

2. Postępuj uczciwie wobec klienta, aby mógł w pełni polegać na tym co robisz , przestrzegaj jego prawa do poufności .

3. Działaj otwarcie i przejrzyście, wykonując powierzone Ci zadanie w sposób czytelny i zrozumiały.

4. Bądź odpowiedzialny za powierzone Ci przez klienta zadanie, nie obiecuj więcej niż możesz i powinieneś wykonać .

5. Bądź świadomy swoich umiejętności – nie podejmuj się zadań wykraczających poza Twoje kompetencje i możliwości.

6. Bądź zawsze obiektywny – udzielaj uczciwych i niezależnych porad.

7. Wykonuj czynności zawodowe według najlepszej wiedzy i woli, z należytą dokładnością i starannością.

8. Dbaj o godność zawodu zarówno w działalności zawodowej, jak i w życiu prywatnym.

9. Miej odwagę reagować na negatywne zjawiska, szczególnie jeżeli przypuszczasz, że inny rzeczoznawca nie przestrzega zasad etyki zawodowej.

10. Bądź świadom wartości swojej pracy, nie proponuj wynagrodzenia niegodnego Twojego dzieła.

Lucyllia Głogowska - Przewodnicząca Komisji Etyki Zawodowej

Część wspólna

Wspólnota mieszkaniowa może gospodarować wyłącznie nieruchomością wspólną

To poszczególni właściciele a nie wspólnota mieszkaniowa mogą korzystać z nieruchomości sąsiedniej i zaciągać z tego tytułu zobowiązania. Gospodarowanie cudzym terenem, nawet koniecznym do zapewnienia dostępu do drogi publicznej, nie mieści się w zakresie uprawnień wspólnoty mieszkaniowej.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8.10.2008 r (sygn. V CSK 143/08) orzekł, że użytkowanie cudzej nieruchomości nie stanowi przejawu gospodarowania nieruchomością wspólną przez wspólnotę, lecz ingerencję członków wspólnoty w cudze prawo własności.

Wspólnota mieszkaniowa nie ma uprawnień, aby zajmować sąsiednie nieruchomości i zagospodarowywać je. Uchwała, upoważniająca zarząd do takich działań, jako bezskuteczna, nie będzie miała mocy prawnej. Gdy grunt wchodzący w skład nieruchomości wspólnej nie spełnia wymogów przewidzianych dla działki budowlanej, uniemożliwiając prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków i urządzeń z nimi związanych, wspólnota mieszkaniowa może, na podstawie art. 32 a ustawy o własności lokali, nabyć przyległe nieruchomości gruntowe umożliwiające spełnienie wymogów przewidzianych dla działek budowlanych.

Gdy nie skorzysta z takiego uprawnienia - a spełnione zostaną przesłanki ustanowienia służebności, np. drogi koniecznej, to służebność ta zawsze będzie ustanowiona na rzecz poszczególnych właścicieli a nie na na rzecz wspólnoty mieszkaniowej. Wspólnota nie może być adresatem służebności, jako że zostanie ustanowiona na cudzej własności, która nie mieści się w zakresie pojęcia nieruchomości wspólnej. Brak też uprawnień wspólnoty do zagospodarowywania cudzych nieruchomości (np. urządzanie na nich parkingów, placu zabaw, etc).

Sprawa, która była przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego dotyczyła kwestii granic sprawowania zarządu nieruchomością. Właściciele tworzący pozwane wspólnoty mieszkaniowe korzystali z gruntów dewelopera, które zgodnie z projektem miały zostać włączone do osiedla, na plac zabaw, teren zielony, parkingi. Do tego jednak nie doszło, w konsekwencji nieruchomości tych wspólnot nie miały właściwego dostępu do drogi publicznej.

Wspólnoty mieszkaniowe, na podstawie podjętych przez właścicieli uchwał zagospodarowały te działki, urządzono na nich plac zabaw, dokonano nasadzeń roślinności. Sąd Najwyższy orzekł, że takie działania nie są przejawem gospodarowania nieruchomością wspólną przez wspólnoty mieszkaniowe, lecz uznał je za ingerencję w cudze prawo własności poszczególnych właścicieli. Przesądził tym samym o braku legitymacji wspólnot do występowania w tym procesie.

W uzasadnieniu wyroku stwierdził, że: „związek gospodarczy nie może jednak wykraczać poza granice nieruchomości wspólnej w tym znaczeniu, że odnosić się będzie do innych nieruchomości, choćby sąsiednich. Gospodarowanie tymi nieruchomościami w jakikolwiek sposób nie mieści się w zdolności prawnej wspólnoty jako osoby ustawowej. Z cudzej nieruchomości korzystać mogą jedynie członkowie wspólnoty jako właściciele lokali".

Źródło: Portal InformacyjnyZARZĄDCA

1. Sprzedaż wierzytelności - EGW

Ten temat znajduje duże zainteresowanie wśród wierzycieli.

Sposób na odzyskanie swoich pieniędzy jaki tutaj proponujemy jest bardzo efektywny, a zarazem szybki i niekosztowny.

Proponuję zapoznać się poniższymi artykułami

- na prawdę warto

2. Dlaczego warto sprzedać wierzytelności ?

Czy wiesz dlaczego bardziej opłaca się sprzedać wierzytelności niż podejmować inne działania w celu odzyskania długu ?

Samodzielne odzyskiwanie długu.

Podjęta samodzielnie windykacja należności od naszego dłużnika z góry skazuje nas na porażkę. Dłużnik od samego początku ma nad nami przewagę. To on ma nasze pieniądze. On decyduje kiedy zapłaci należność i czy w ogóle zapłaci. To dłużnik stawia warunki. Nie pomagają wezwania do zapłaty, telefony, odwiedziny. Co najwyżej możemy poprosić, lecz też bez skutku.

Zlecenie firmie windykacyjnej.

Na naszym rynku działa wiele profesjonalnie działających firm windykacyjnych. Zdesperowani, zlecamy odzyskanie należności od naszego dłużnika. Firma windykacyjna podejdzie do tego profesjonalnie stosując znane sobie i często skuteczne techniki windykacyjne. Często też takim firmom udaje się odzyskać naszą wierzytelność. Jednak nie dajmy się ponieść złudzeniom.

Znów wygrał dłużnik. Niestety firmy windykacyjne nie działają charytatywnie. Za odzyskanie długu trzeba zapłacić prowizję od 5 do 35% lub więcej.

Pozew do Sądu i egzekucja komornicza.

Nic gorszego nie mogło nas spotkać. Wnosząc pozew do Sądu trzeba zapłacić wpis sądowy do 8% kwoty należności i niestety nie jest to koniec wydatków. Przy sprzyjających okolicznościach możemy uzyskać nakaz zapłaty po kilku miesiącach. Jednak jeżeli dłużnik wniesie sprzeciw ten okres znacznie się wydłuży. Jeśli już udało nam się uzyskać nakaz zapłaty czeka nas kolejny etap walki z dłużnikiem egzekucja komornicza. Niestety komornik też niewiele może.

Jeśli dłużnik nie posiada majątku wkrótce otrzymasz postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Jeśli dłużnik posiada majątek w postaci nieruchomości musimy zapłacić za jej oszacowanie.

W tym czasie...
Dłużnik znów jest górą. Nadal prowadzi swój biznes. Obraca Twoimi pieniędzmi. Twoje pieniądze pracują dla dłużnika. W tym czasie być może Twoja firma jest na krawędzi bankructwa. Uratuj swoją firmę od zapaści finansowej.

Sprzedaj wierzytelności !

Pozbądź się problemu w najprostszy sposób: wystaw wierzytelność do sprzedaży. Każdy towar ma swojego nabywcę. Dłużnicy też mają swoich wierzycieli. Wielu z nich chętnie kupi Twoją wierzytelność. Jeśli masz wiele wierzytelności zostań naszym Partnerem. Dzięki specjalnej ofercie pozwoli Ci to znacznie obniżyć koszty.

Dzięki zaawansowanej kampanii promocyjnej wkrótce nasz serwis będzie odwiedzać kilka tysięcy osób dziennie. Serwis internetowy Europejska Giełda Wierzytelności powstał wskutek zapotrzebowania rynku wierzytelności. Zostań partnerem tego rynku.

Jeśli jesteś dłużnikiem.

Zainwestuj w wierzytelności. Kup wierzytelność należącą do Twojego wierzyciela. Możesz wtedy dokonać kompensaty ze swoim zobowiązaniem. W ten sposób spłacisz swój dług.

Jeśli chcesz zainwestować.

Zainwestuj w wierzytelności. Poznaj nowy atrakcyjny rynek. Większość wierzytelności można kupić poniżej ich ceny nominalnej. Jeszcze taniej kupisz całe pakiety. Przy okazji uwolnisz wielu wierzycieli od ich dłużników.

3. Jak odzyskać swoje pieniądze

W obliczu niskiej skuteczności, wysokich kosztów i długiego czasu odzyskiwania pieniędzy na drodze postępowania sądowo-egzekucyjnego, wierzyciel często nie może zrealizować swoich uprawnień. Prowadzenie działań windykacyjnych w ramach własnego przedsiębiorstwa oznacza konieczność ponoszenia wysokich kosztów pracowniczych. Lepszym rozwiązaniem jest powierzenie tej sfery działań zewnętrznym firmom, które profesjonalnie zajmują się obsługą wierzytelności. Trzeba jednak pamiętać, że często także specjaliści są bezradni. Przede wszystkim jednak należy mieć świadomość, że każde działania windykacyjne wiążą się z kosztami i czasem koniecznym do ich przeprowadzenia. Czy jest więc jakieś rozwiązanie by szybko i skutecznie odzyskać przynajmniej część pieniędzy?

4. Jak sprzedać wierzytelność

Wielu przedsiębiorców nie podejmuje żadnych kroków, które przyspieszyłyby odzyskanie należności, ponieważ nie chcą urazić swojego klienta. Ten zaś często wykorzystuje i nadużywa naszej cierpliwości. Jest to niezwykle ryzykowne, gdyż każdy dzień zwłoki z zapłatą zmniejsza szanse na odzyskanie naszych pieniędzy. Ponadto z każdym dniem cena naszej wierzytelności maleje. W praktyce dość często spotkać się można z sytuacjami, w których wierzyciel podjął już decyzję o sprzedaży wierzytelności i zaczyna poszukiwać kupca. Nagle okazuje się, że chętnych do jej nabycie jest niewielu, a proponowana cena mało interesująca. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, iż wierzytelność przeznaczona do sprzedaży była tak długo „przetrzymywana” przez wierzyciela, który częstokroć podejmował wiele nieudanych prób jej odzyskania, że dochodzenie jej przez nabywcę może być znacznie utrudnione lub wręcz niemożliwe. Pamiętajmy, że cesjonariusz z chwilą nabycia wierzytelności przejmuje na siebie, co do zasady, ryzyko wypłacalności dłużnika. Naturalnym jest fakt, że bardzo ostrożnie będzie szacował jej wartość. Co możemy zatem zrobić by sprzedać wierzytelność i uzyskać za nią godziwą cenę? Są na to pewne rozwiązania, które w ramach współpracy proponujemy i z sukcesem wdrażamy u naszych Klientów

5. Jak dokonać wyceny wierzytelności

Wartość konkretnej wierzytelności jest determinowana przez wiele czynników. Przed zawarciem umowy cesji należy ją dokładnie ustalić. W Departamencie Weryfikacji i Mediacji EGW zanim zaczniemy poszukiwania nabywcy staramy się dokonać wstępnej wyceny. Dążąc do kontaktu z dłużnikiem ustalamy stopień sporności roszczenia, wyjaśniamy wszelkie wątpliwe kwestie lub reklamacje. Ponadto doświadczeni specjaliści prowadzą fachowe negocjacje z dłużnikiem. Ich działania są niezwykle efektowne, ale jednocześnie prowadzone delikatnie i z wyczuciem. Mediacje są nieocenioną pomocą w szybkim odzyskiwaniu wierzytelności nie tylko tych krótko przeterminowanych, ale również takich, w których termin zapłaty zapadł już dawno temu. Nie działamy schematycznie, ale traktujemy każdą sprawę indywidualnie. Nasz sukces opiera się w głównej mierze na wiedzy i ogromnym doświadczeniu, zdobywanym przez lata pracy w branży windykacyjnej.

6. Europejska Giełda Wierzytelności

Europejska Giełda Wierzytelności umożliwia

Sprzedaż wierzytelności
Jak sama nazwa wskazuje EGW zajmuje się obrotem wierzytelnościami. Dopisanie oferty sprzedaży wierzytelności do naszego rejestru to realna szansa na szybkie pozbycie się problemu poprzez jego sprzedaż. Nabywcą wierzytelności jest potencjalnie każdy Klient Giełdy, który może być zainteresowany zakupem konkretnej wierzytelności np. w celu dokonania kompensaty. Współpracujemy także z podmiotami, które zawodowo trudnią się zakupem portfeli wierzytelności w celu ich późniejszej windykacji. Na życzenie Klienta podejmujemy się negocjacji warunków umowy sprzedaży wierzytelności.

Sprzedaż wierzytelności przysługujących wobec dłużników zagranicznych
EGW umożliwia publikowanie ofert sprzedaży wierzytelności przysługujących wobec podmiotów znajdujących się poza granicami Polski. W takich przypadkach, w celu zwiększenia szansy znalezienia nabywcy zainteresowanego zakupem wierzytelności podejmujemy się, w ramach działań Departamentu Weryfikacji i Mediacji, aktywnego poszukiwania potencjalnego cesjonariusza poprzez zamieszczanie reklam oferty.

Wyszukiwanie ofert
Każdego dnia nasi Klienci - przedsiębiorcy z przeróżnych sektorów rynku - dopisują do Giełdy swoich dłużników. W ten sposób powstaje coraz większa i bogatsza baza ofert sprzedaży wierzytelności pieniężnych. Klienci Giełdy otrzymują możliwość wyszukiwania interesujących ich ofert sprzedaży wierzytelności. Jeżeli Klient znajdzie ofertę sprzedaży wierzytelności przysługującej w stosunku do określonego dłużnika może poprzez anonimową wewnętrzną pocztę elektroniczną Giełdy nawiązać kontakt z wierzycielem i w ten sposób pozyskać bliższe informacje na temat oferty, a także ustalić warunki nabycia wierzytelności.

Monitorowanie wybranych ofert
Funkcja monitorowania daje możliwość stałego śledzenia ofert sprzedaży wierzytelności przysługujących w stosunku do konkretnych podmiotów (dłużników). Wykorzystywana jest w szczególności, gdy nasz Klient chce dokonać zakupu określonych wierzytelności. Dzięki tej usłudze użytkownik Giełdy nie musi systematycznie sprawdzać czy pojawiły się jakieś nowe oferty, których szuka. Dzieje się tak dlatego, że w przypadku pojawienia się w Giełdzie (a także usunięcia lub modyfikacji) danej oferty, system automatycznie poinformuje o tej zmianie. Jeżeli interesuje Państwa zakup długów określonego podmiotu, np. w celu kompensaty, usługa monitorowania w Giełdzie doskonale znajdzie tu zastosowanie.

Weryfikacja ofert, poszukiwanie nabywcy wierzytelności i profesjonalne mediacje
W ramach Giełdy funkcjonuje także Departament Weryfikcji i Mediacji(DWM). Na życzenie naszego Klienta podejmujemy się próby weryfikacji dopisanej do Giełdy oferty, w szczególności poprzez ustalenie jej sporności. Na podstawie zaś otrzymanych w ten sposób informacji spróbujemy znaleźć nabywcę takiej wierzytelności. Nasze ustalenia są bardzo istotne w późniejszym procesie negocjacji warunków przelewu, w szczególności w zakresie ceny sprzedaży. Ponadto, w ramach DWM prowadzimy profesjonalne mediacje z dłużnikami. W ten sposób często udaje się rozwiązać wiele problemów i konfliktów, zwłaszcza w przypadku wierzytelności spornych. Podkreślenia wymaga fakt, iż działania Departamentu Weryfikacji i Mediacji łączą w sobie siłę argumentacji z mediacyjnym charakterem postępowania. Dzięki temu nasi Klienci nie muszą się obawiać utraty swoich kontrahentów, co pozwala na szybkie reagowanie i rozwiązywanie wielu problemów na wczesnym etapie.

7. Schemat działania EGW

Schemat działania EGW

1. Dopisanie oferty do Giełdy.
2. Powiadomienie dłużnika o dopisaniu oferty, w której został wskazany jako dłużnik
3. Dłużnik:
   1. w obawie przed sprzedażą jego zobowiązań reaguje na powiadomienie, dokonuje zapłaty a wierzyciel usuwa ofertę;
   2. nie reaguje, co otwiera możliwość zbycia wierzytelności poprzez wystawienie jej na sprzedaż;
   3. wnosi protest, co powoduje zawieszenie publikacji oferty do czasu zapoznania się z jego treścią przez wierzyciela i zajęcia stanowiska co do dalszego bytu oferty.
4. Wierzyciel podejmuje decyzję w zakresie protestu:
   1. uznając go za uzasadniony usuwa lub modyfikuje ofertę;
   2. uznając protest za bezzasadny odrzuca go i następuje automatyczna publikacja oferty.

Wniesienie przez dłużnika protestu otwiera możliwość dialogu i negocjacji.

Czy zostaniesz Milionerem?

10 Cech Ludzi Sukcesu - Wanda Loskot
Poniższy test był zaprezentowany ostatnio na seminarium Jay Abrahama. Cena za udział w tym 3-dniowym szkoleniu wynosiła 15.000 dolarów od osoby (tak, dobrze napisane -- piętnaście tysięcy dolarów od osoby). Na sali było około 100 biznesmenów z rożnych branż, ludzi którzy odnoszę spore sukcesy i mogliby swobodnie powiedzieć: już mi to nie jest potrzebne.


1. Wysokie poczucie własnej wartości

Żadnych niespodzianek tutaj - mogę się założyć. Cecha pierwsza - to ambicje i bardzo wysokie poczucie wartości siebie. Mówimy o tym stale, wiec nie będę się tutaj nad tym rozwodzić, to jest po prostu test.
Wiecie co to jest poczucie wartości siebie.

Zadaj sobie pytanie: Czy mam wysokie poczucie własnej wartości?.
Policz sobie 5 punktów jeśli powiesz, ze tak. Jeśli jesteś z siebie dumny. Z tego co już w życiu osiągnąłeś, z tego kim jesteś, z tego kim się stałeś. (pisze tu używając męskiego rodzajnika, ale to się oczywiście odnosi
do wszystkich - człowiek to rodzaj męski :-)

Jeśli jesteś z siebie dumny, z tego co zrobiłeś, co już osiągnąłeś, kim się stałeś - to już jest oznaka poczucia wysokiej wartości. Ale przyznaj sobie jeszcze dodatkowo 2 punkty jeśli wierzysz, ze możesz zrobić *wszystko*, co postanowisz ze chcesz zrobić. jeśli potrafisz powiedzieć sobie już teraz: jeśli chce być w tym dobry, będę w tym dobry -- jeśli masz takie podejście, dodaj sobie te 2 punkty.

Możesz jeszcze zarobić dodatkowe 3 punkty jeśli naprawdę wierzysz w to, ze możesz zostać MULTI- milionerem, jeśli tylko zechcesz (nie znaczy, ze masz chcieć, chodzi o to, czy wierzysz w to, ze MOŻESZ jeśli tylko zechcesz).

Nie oszukuj z tymi punktami - chodzi o to, żeby sprawdzić gdzie jesteś na tej mapie sukcesu. Nikt nie będzie ciebie pytać o to ile masz punktów, nawet jeśli ktoś zechce się na liście tym podzielić, nie opublikuje, bo nie o to tu chodzi by to ogłaszać, ale o to by wiedzieć...

A wiec podlicz ile masz punktów za te pierwsza cechę ludzi sukcesu.

2. Poczucie odpowiedzialności

Akceptacja odpowiedzialności w 100 procentach. Niezależnie od tego co ich szef mówi, albo jakie są wskaźniki ekonomiczne. Nawet jeśli nie maja tego co inni i tak osiągają więcej niż inni, bo właśnie decydują, że mogą i podejmują się odpowiedzialności za własne losy.

Czy ty akceptujesz odpowiedzialność za swoje życie? Czy czujesz, ze to od ciebie zależy ile masz motywacji? Tak? Na 100 procent? Jeśli tak, to zarabiasz 6 punktów.

Mozesz zdobyc 2 dodatkowe punkty, jesli jakies zdarzenie albo sytuacja, albo szef, albo klient, albo znajomy NIE moga cie pozbyc motywacji. To bardzo trudne. Wiekszosc ludzi potrafi zmarnowac sporo czasu, nawet caly dzien, tylko dlatego, ze KTOS wplynal na nich negatywnie i pozbawil motywacji...

Ludzie, ktorzy osiagaja wielkie sukcesy sa w stanie kontynuowac to co postanowili, nawet w podbramkowej sytuacji (trudne :-)

I mozesz sobie dodac jeszcze 2 punkty jesli wierzysz ze mozesz osiagnac powoedzenie nawet w okresie trudnej sytuacji ekonomicznej.

Podlicz punkty - ile zdobyles tym razem? 6, 8, czy tez cale 10 ?

3. Praca z poswieceniem

mozesz sobie policzyc 2 punkty za kazde z tych:

pracujesz dluzej niz 8 godzin dziennie - 2 punkty bierzesz ze soba prace do domu - 2 punkty (to nie znaczy, ze
powinienes, to tylko quiz ktory ci powie czy jestes podobny do tych co osiagaja bardzo wiele sukcesow)
nie rozmawiasz podczas pracy z przyjaciolmi, poza wyjatkowymi okolicznosciami - 2 punkty pracujesz nawet w czasie jazdy samochodem, tramwajem albo autobusem (np. czytasz albo sluchasz programow edukacyjnych) - 2 punkty nie robisz przerw w pracy - ci ktorzy osiagaja wielkie sukcesy nie przerywaja pracy na kawe itp. nawet jesli ktos im daje taka mozliwosc! 2 punkty

4. Nieprzecietna Ambicja

Wiekszosc ludzi podaza szlakiem gdzie nie ma zbyt wiele przeszkod.
Jesli cos staje im nam przeszkodzie przerywaja swoja podroz do celu.
Ludzie ambitni wybieraja kierunek dzialania i doslownie pchaja sie naprzod mimo roznych "przeciwnosci losu". To pchanie naprzod to nie to samo co wypychanie sie naprzod w kolejce, albo poslugiwanie sie klamstwem by cos szybko zdobyc, nie mowiac juz o lamaniu prawa. Mowa o wewnetrnej sile ktora ich po prostu pcha do dzialania.

Kto ma wiecej pasji wygrywa. Jak bardzo czegos chcesz, potrafisz wydobyc z siebie wszystko co trzeba, zeby to osiagnac. Bedziesz szukac rozwiazan az je znajdziesz. Problem polega na tym, ze mimo tego ze kazdy mowi, ze chce, temperatura tego chcenia i ambicji nie jest zbyt wysoka. Raczej ciepla...albo tylko letnia...

A wiec odpowiedz na to pytanie. Czy masz wielkie ambicje?

4 punkty, jesli chcesz miec wystarczajaco pieniedzy, by kiedys przestac pracowac i byc osoba niezalezna finansowo.

4 dodatkowe punkty jesli masz pasje do tego by sie rozwijac emocjonalnie (to jedna z glownych cech laczacych ludzi sukcesu - staraja sie byc jak najlepsi w roznych dziedzinach, nie tylko w jednej)

2 dodatkowe punkty, jesli mozesz o sobie powiedziec, ze jestes NIESAMOWICIE ambitna osoba. Ci, ktorzy odnosza te wielkie sukcesy, chca podbic swiat, zbudowac cos naprawde wielkiego sa bardzo ambitni.

5. Empatia

Mam na mysli umiejetnosc wczucia sie w odczuwanie drugiej osoby, brzmi logicznie, ze to powinno byc slowo wspolczucie, ale zdaje sie ze sie slowo wspolczucie w jezyku polskim jakos wypaczylo i jest uzywane
raczej by wyrazic litosc (a szkoda bo to doskonale slowo!)

No w kazdym razie chodzi o to, czy jesli jestes w stanie myslec o kliencie tak jak bys byl sam klientem - a kazdy ma swojego klienta, nawet jesli jestes tylko uczniem, czy rodzicem *sluzysz* komus rada, *sprzedajesz* cos kadzego dnia... Czy sie potrafisz tak naprawde wczuc w sytuacje innej osoby? I czy potrafisz zrobic wszystko co w twojej mocy by tej osobie naprawde pomoc... Nie da sie bez tego wspol- odczuwania

Dla ludzi sukcesu klient to pan - nie jako slogan, ale naprawde tak czuja. Ludzie sukcesu *zakochuja* sie nie w swoich produktach, ale w swoich klientach i robia wszystko co w ich mocy, by klientom dogodzic.
Kiedy kogos do czegos staraja sie przekonac, robia to przede wszystkim z mysla o tym by pomoc klientowi. Jesli mu cos sprzedaja to nie po to by sobie nabic kase, ale po to by klientom pomoc w rozwiazaniu problemow. NIGDY nie sprzedadza im czegos, co klientowi nie jest potrzebne po to tylko by sie wzbogacic. Czasem nawet wysla klienta do konkurencji jesli wiedza, ze jego potrzeby beda tak zaspokojone lepiej.

6 punktow jesli twoje przekonywanie ma na celu przede wszystkim dobro tej osoby ktora przekonujesz - BARDZIEJ niz twoje wlasne dobro
Badz tutaj uczciwy wobec siebie, od tego bardzo wiele zalezy. Jesli tej cechy jeszcze nie masz, warto pracowac by ja sobie wyrobic. Jesli masz takie podejscie do zycia, bedziesz w stanie zawsze wygrac konkurencje.

4 dodatkowe punkty jesli dajesz z siebie o wiele wiecej niz jestes zobowiazany. Wiecej niz twoj szef od ciebie wymaga, a jesli masz biznes o wiele wiecej niz sie klienci spodziewaja i wiecej niz oferuje konkurencja.

Razem 10 punktow do zdobycia. 50 mozliwych punktow do tej pory, jestesmy juz w polowie drogi.

6. Kieruja sie swoimi celami

Napoleon Hill powiedzial: Cele pomagaja nam w tym by koncentrowac swoja uwage na tym co najwazniejsze. Moga one zwiekszyc osiagniecia nawet o trylion procent! pomysl: TRYLION wiecej sukcesu!

Nawet jesli to byloby tylko tysiac razy wiecej (a jest) warto cele chyba stosowac w zyciu, prawda? Swiat stoi otworem dla ludzi, ktorzy wiedza, dokad zmierzaja, kiedy wiesz dokad idziesz zawsze znajdziesz innych, ktorzy zechca isc z toba.

Wiekszosc ludzi nie wie dokad chce isc, a co dopiero JAK tam zajsc i przylaczaja sie do innych. Czemu maja sie nie przylaczyc do ciebie i popierac twoje zamierzenia? Jesli wyraznie widzisz swoj cel, kiedy masz prawdziwa wizje przed oczami, to naprawde zdumiewajace jak latwo mozna sobie zaskarbic poparcie i nawet wspolprace innych, ktorzy podazaja za toba i pomagaja ci w tym by TWOJE cele osiagnac!

2 punkty jesli nasz cele wyznaczone codzienie - NA PISMIE!

Ludzie sukcesu maja cele na kazdy dzien, na kazdy tydzien, na kazdy miesiac.

Zig Ziglar pisze o studiach jakie przeprowadzono nad absolwentami Harwardu (a moze to byl Princeton University - nie pamietam). Po latach od czasu ukonczenia studiow odnaleziono tych absolwentow i okazalo sie, ze tylko 3% z nich mialo cele okreslone na pismie. I to byli ci, ktorzy osiagneli w zyciu najwiecej - mieli najlepsza pozycje
spoleczna, najlepsze zarobki, najwiecej zadowolenia z pracy. Tylko 3% absolwentow z jednego z najznakomitszych uniwesytetow swiata kieruje sie celami!

Dodatkowo:

2 punkty - jesli masz cele tygodniowe

2 punkty - jesli wyznaczasz cele co miesiac

2 punkty - jesli masz cele na ten rok

2 punkty - jesli masz cele zyciowe

Razem dziesiec punktow - podlicz ile zdobyles tym razem?

7. Nieprzecietne zdyscyplinowanie

Ach dyscyplina! Wszyscy znamy ludzi ktorzy ciezko pracuja kiedy szef na nich zerka, ale jak sa sami to sie do pracy nie przykladaja, albo nawet kompletnie olewaja swoje obowiazki. Ludzie sukcesu robia co do
nich nalezy niezaleznie od tego, czy szef na nich patrzy czy nie -- bo to co robia nie robia dla szefa.

Na ogol (nie zawsze, ale bardzo czesto) ludzie sukcesu maja takze jakies hobby, ktore pozwala im te dyscypline wyrabiac. Sport na przyklad.

Czy wykazujesz sie dyscyplina wobec siebie?

4 punkty jesli gimnastykujesz sie regularnie. Dlaczego to jest taki dobry miernik dyscypliny? Bo wszyscy wiedza, ze trzeba - a tylko ci ktorzy sa zdyscyplinowanie robia to regularnie.

2 punkty jesli prawie zawsze dotrzymujesz obietnic, ktore dajesz innym (przewazajaca wiekszosc ludzi mowi OK zadzwonie na pewno w poniedzialek, ale nie dzwonia, albo nie oddaja pozyczonej ksiazki w terminie, itp.)

2 punkty jest prawie zawsze dotrzymujesz obietnic ktore dajesz SOBIE.

2 punkty jesli prawie zawsze robisz dzisiaj co moze byc zrobione dzisiaj, bez odkladania na jutro

Dziesiec punktow do zdobycia, 70 punktow mozliwych do tej pory.
Nastepna porcja jutro.

8. Kompletna Uczciwosc, Integralnosc Zyciowa

Uczciwosc wyraza sie nie tylko tym, ze sie nie kradnie ale przede wszystkim na tym, ze sie kocha prawde. Posluzyc sie klamstwem, albo niewinnym malym skrzywieniem prawdy jest zawsze latwiej by cos osiagnac. To sa zyciowe skroty stosowane przez wiekszosc ludzi. Wspolna cecha charakteru tych, ktorzy odnosza wielkie sukcesy jest wlasnie to, ze nie poswiecaja uczciwosci dla sukcesu.

Pora na punkty.

Sa ludzie, ktorzy potrafia sprzedac wszystko. Jesli jednak zaliczasz sie do garstki tych, ktorzy musza absolutnie wierzyc w to, co polecasz innym, policz sobie 5 punktow.

Nastepne 5 punktow, jesli tak naprawde robisz to, co najlepsze dla twojego klienta, nawet jesli mozesz sporo zarobic na tym by sprzedac albo polecic cos innego.

9. Pozytywne nastawienie

Oczywiscie, zadna niespodzianka, prawda? Tyle mowimy tutaj na temat optymizmu i jak ogromny wplyw ma pozytywne nastawienie na nasze zycie....

Ta historyjka doskonale to ilustruje:

Dwoch sprzedawcow butow firma wyslala do Afryki. Po dwoch tygodniach jeden wraca (to bylo przed telefonami i internetem :-) i mowi:
Nie da sie tam sprzedawac butow. Marny rynek Wzyscy chodza na bosaka...
Niesamowity rynek! Nikt tutaj nie ma butow, zadnej konkurencji.
Dostalem mnostwo zamowien!

Pora na punkty..

0 - jesli mozesz siebie opisac, jako pesymiste (chyba nie ma takich na liscie :-)

5 - jesli sie okreslasz jako realista

7 - jesli jestes optymista

10 punktow jesli ZAWSZE wyszukujesz cos dobrego w kazdej zlej sytuacji. Mam na mysli naprawde w *kazdej* zlej sytuacji.

Przyklad z mojego wlasnego podworka, kiedy szlam na operacje i mialam przed soba dwu miesieczny okres rekonwalescencji, mowilam sobie nareszcie bede miec czas duzo czytac.

10. Zawieraja latwo przyjaznie

Will Rogers powiedzial: Nigdy nie spotkalem kogos, kogo nie polubilem.
Czy mozesz tak powiedziec? Musze przyznac, ze samej jest mi raczej trdno choc polubilam nawet swoja tesciowa (niby zartem, ale to byla trudna osoba do polubienia :-)

Czy zawierasz latwo przyjaznie? Czy potrafisz sie doszukac dobrych cech we wszystkich ludziach, ktorych spotykasz? Kazdy glupi moze docenic pelna charyzmy osobe -- trzeba jednak prawdziwych checi by polubic kogos, kto jest trudny do polubienia.

A wiec teraz punkty:

0 punktow - jesli generalnie nie lubisz ludzi (naprawde jest sporo takich:-)

3 punkty - jesli mozesz jakos wspolzyc, ale tak naprawde to nie chcesz sie przyjaznic z wiekszoscia ludzi. Nie szukasz z nimi przyjazni

7 punktow jesli potrafisz sie zaprzyjaznic prawie z kazdym

3 punkty dodatkowo jesli naprawde mozesz powiedziec, ze nie ma nikogo kogo absolutnie nie znosisz.

Razem dziesiec punktow.

Warto zauwazyc co NIE jest wspola cecha osob odnoszacych ogromne sukcesy: talent albo predyspozycje, wiek, wyksztalcenie, wrodzona inteligencja... Ciekawe, prawda? Pora na podliczenie i na wyniki.

Ile masz punktow?

do 50 punktow: Oj, BARDZO slabiutko! Nie umiesz zaskarbiac sobie przychylnosci innych. Pracuj, pracuj, nad soba. Na razie jestes bardzo daleko od tego by osiagac wiele, wplywasz wrecz negatywnie na otoczenie!

od 51 do 60 punktow: unikaj nowych sytuacji, trudno ci sie w nich sprawdzac (ale pracuj nad soba, to sie moze i powinno zmienic!)

od 61 do 70 punktow: to jest przecietna, ogromnie przyda cie sie szkolenie.

od 71 do 80 punktow: powyzej przecietnej jesli chodzi o zdobywanie i utrzymywanie klientow i o sukces w biznesie.

od 81 do 90 punktow: jestes urodzony do tego by odnosic sukcesy. Super umiejetnosci!

od 91 do 100 punktow. Jestes na szczycie! Jesli nie jestes, to.... byc moze gdzies w tych odpowiedziach ostro bujasz?

***
Czy można zostać MILIONEREM w wieku 24 lat? Kamilowi Cebulskiemu udało się to. Zajął on 7 miejsce w rankingu Najbogatsze polskie młode gwiazdy. Ranking opublikowało WPROST 20 lipca 2008 roku (numer 29).
Jednak Kamil nie jest wcale gwiazdą showbiznesu, ale informatykiem i współwłaścicielem firmy ESC Poland.
Kamil przedstawił swoje recepty na zostanie milionerem w książce pt. Efekt Motyla. Oto opinie czytelników o tej publikacji:

Rewelacyjna książka! Praktyczne porady z działalności przedsiębiorcy.

Książka jest po prostu świetna, bardzo ją polecam, jest w niej bardzo dużo skutecznych rad, tą książkę po prostu się chłonie, nie czyta.

Gdyby nie ten ebook, to na pewno dalej marzyłbym i obmyślał długie plany jak to kiedyś będę działał. Po przeczytaniu już nie myślę, nie marzę - po prostu wziąłem się do roboty!

Świetna książka. Bardzo dobrze uświadamia czym tak naprawdę jest biznes i jak prawidłowo do niego podchodzić.

Książka Kamila Cebulskiego pomogła mi spojrzeć na prowadzenie biznesu w inny efektywniejszy sposób. Dzięki niej wpadłem na kilka nowych pomysłów jeśli chodzi o nowe projekty biznesowe. Polecam ją każdemu,
kto chce prowadzić swój biznes i odnieść w nim sukces.

Tak więc jeśli Ty również chciałbyś zostać milionerem, to nie pozostaje mi nic innego, jak zarekomedować Ci książkę Kamila.

8 mitów o tworzeniu bogactwa według Nikola Grubisa.

Mit 1. Twoje zarobki zależą od tego, jak ciężko pracujesz.

Jeśli to byłaby prawda, to pracownicy fizyczni, którzy pracowali bardzo ciężko przez lata, byliby najbogatszymi ludźmi na świecie.
Oczywiście to nieprawda.

Mit 2. Nie należy otrzymywać zapłaty za robienie czegoś, co robi się z przyjemnością i nie należy żądać pieniędzy za coś, co robi się dla przyjemności.

Milionerzy mają tyle pieniędzy, że nie muszą już sami pracować. Mimo to pracują nadal z różnych powodów - wyzwania, satysfakcji, pełni życia, zabawy, aktywności, itd. I uwielbiają to co robią.

Dlatego jeśli twoja praca nie sprawia Ci radości, nie staniesz się dzięki niej bogaty.

Mit 3. Musisz być w odpowiednim biznesie (branży), aby osiągnąć bogactwo.

To twierdzenie oznaczało by, że każdy, kto znajduje się w takim wybranym biznesie (branży) powinien być milionerem. To nie jest prawdą. W każdym rodzaju biznesu są zwycięscy i przegrani.

Mit 4. Musisz zdobyć odpowiednią edukację, aby stać się bogatym

Czy najbardziej wykształceni ludzie są najbogatsi?

Gdzie tam! Gdyby tak było, to profesorowie akademiccy byliby najbogatszymi ludźmi na świecie. W rzeczywistości najbogatsi ludzie to ci, którzy potrafią swoją wiedzę (wykształcenie) najlepiej przetworzyć
na pieniądze.

Mit 5. Kiedyś było łatwiej zostać milionerem.

Statystyki pokazują stały wzrost liczby milionerów. Dlatego mówienie o dobrych starych czasach nie ma sensu. Dzięki postępowi technologicznemu oraz nowym ideom wciąż powstają nowe możliwości bogacenia się.

Mit 6. Jestem zbyt stary/młody.

Czytając biografie milionerów można zobaczyć, że dochodzili do swego bogactwa w najróżniejszym wieku. Niektórzy dorobili się bardzo szybko np. na giełdzie lub sprzedając firmy internetowe, inni dopiero w starszym wieku doszli do swojej fortuny.

Mit 7. Nie mam wystarczającej ilości pieniędzy aby zacząć. Muszę wydać pieniądze aby zacząć je zarabiać.

Wielu ludzi doszło do fortuny zaczynając od zera, bez żadnych pieniędzy. Pieniądze na tworzenie biznesu nie są najważniejszym czynnikiem determinującym jego powstanie. Oczywiście pieniądze mogą pomóc w tworzeniu i rozwijaniu biznesu.

Mit 8. Zacznę gdy będę już wiedział na ten temat wszystko.

Czy naprawdę wierzysz, że któregoś dnia będziesz wiedział wszystko?
Wielu ludzi doszło do fortuny mając niewielką wiedzę na temat, którym się zajęli. Od wiedzy ważniejszy był ich zapał i wiara we własne siły.

Sztuka wzbogacania się

autorstwa Wallace D. Wattlesa to jeden z największych klasyków o bogactwie wszechczasów.

Książka ta dla milionów ludzi na całym świecie stała się źródłem wskazówek, które pozwoliły im dojść do upragnionego bogactwa. Oto opinie czytelników:

Ta ksiażka faktycznie przewraca życie do góry nogami.

Jakież było moje zaskoczenie, gdy po zastosowaniu kilku podanych w książce wskazówek moje życie zaczęło NA PRAWDĘ być bogatsze!

Ta książka całkowicie zmieniła moje spojrzenie na świat i podała mi nowe lepsze priorytety!

Obowiązkowa pozycja dla ludzi, których pragnieniem jest się wzbogacić. Autor opisuje od A do Z co należy robić by to osiągnąć.

Po przeczytaniu tej książki chciałoby się tylko westchnąć - dlaczego nie uczą tego w szkołach. Na świecie byłoby wtedy dużo więcej ludzi szczęśliwych i bogatych.

Strona książki z darmowym fragmentem:
http://zlotemysli.pl/ksiegarnia,1/publication/show/6370/

Cztery drogi do bogactwa

W książce pt. Jednominutowy milioner jej autorzy stwierdzają, że istnieją 4 główne sposoby dochodzenia do bogactwa: giełda, nieruchomości, firma oraz Internet.

Z tych czterech sposobów giełda wzbudza niewątpliwie największe emocje, ale też jest, moim zdaniem, najtrudniejszym sposobem, a to dlatego, że wydaje się być ... najłatwiejszym. No bo niby co trudnego w tym, że zainwestuje się w odpowiednie papiery (akcje, opcje, waluty, itp.), które przyniosą nam wielokrotny zysk? Niestety nie jest to łatwy sposób dochodzenia do bogactwa. Wielu straciło na giełdzie sporą część swojego majątku. Jeśli jednak masz sporo odwagi, jesteś gotów dużo się uczyć o giełdzie i finansach oraz potrafisz panować nad swoimi emocjami, wtedy być może to właśnie giełda stanie się twoją przepustką do bogactwa. Ja sam chciałem kiedyś zostać maklerem giełdowy, gdyż byłem zafascynowany giełdą. Jednak stosunkowo szybko zrezygnowałem z tego pomysłu, gdyż nie odpowiadało mi to, że w na giełdzie ma się do czynienia głównie z liczbami. Nie ma tu żywych ludzi, z którymi można wchodzić w interakcje, sprzedawać im swoje usługi, poprawiać jakość ich życia.

Drugi sposób to nieruchomości. Jest to pole do działania w pierwszej kolejności dla tych, którzy już siedzą w tej branży - agentów nieruchomości, ale i właścicieli nieruchomości. Ten sposób dochodzenia do bogactwa jest szczególnie polecany przez Roberta Kiyosakiego - autora książek o bogatym ojcu. Ja sam nigdy nie miałem doświadczeń w obrocie nieruchomościami i specjalnie mnie do tego nie ciągnie. Obserwując pracę agentów nieruchomości dochodzę do wniosku, że jest to bardzo ciężka praca i trzeba naprawdę nieźle się napracować, aby osiągnąć w tym zawodzie duży sukces. Z drugiej jednak strony w książkach o bogactwie, które uczą jak działać na rynku nieruchomości, można znaleźć wiele pożytecznych rad, jak robić to sprawnie i efektywnie.

Trzeci sposób to własna firma. Nie jest to łatwa metoda (większość nowopowstających firm upada w pierwszym roku działalności). Jednak ten sposób jest dostępny chyba dla każdego. Nie trzeba mieć wielkich pieniędzy, aby założyć własną firmę (jako indywidualną działalność gospodarczą). Większość małych biznesów upada chyba dlatego, że ich właściciele uczą się na zasadzie prób i błędów. Wiem z własnego doświadczenia, że przeważnie zbyt optymistycznie oceniają rozwój swojej firmy w pierwszym roku działalności. Dlatego to co mogę zasugerować osobom, które chcą założyć własny biznes, to aby robiły to małymi krokami. Na początek traktować swój biznes jako pracę dodatkową (ma to nawet sens ekonomiczny, gdyż pracując gdzieś na etacie nie trzeba płacić w swojej firmie większości składek ZUSowskich). W takiej sytuacji można sporo eksperymentować, mając pewność, że jeżeli eksperyment się nie uda, to nie straci się środków do życia. Dopiero w momencie, gdy nasz biznes urośnie na tyle, że będzie w stanie zapewnić nam egzystencję, możemy całkowicie się mu poświęcić.

I w końcu czwarty sposób to Internet. Nie ukrywam, że jest to mój ulubiony sposób. Dzięki sieci można uruchomić swój biznesowy pomysł bardzo szybko i niemal bez nakładów finansowych. Niewątpliwie najbardziej znanym polskim przykładem udanego biznesu w sieci w ostatnich 3 latach jest portal nasza-klasa.pl założony przez studentów. Sprzedali oni już udziały w nim i stali się milionerami. Oczywiście takich spektakularnych sukcesów jest stosunkowo niedużo w porównaniu do wszystkich internetowych biznesów. Jednak łatwość wejścia do sieci powoduje, że warto rozpocząć swoją biznesową przygodę właśnie od tego sposobu, a później można go rozwinąć na inne warianty (własną firmę, obrót nieruchomościami, działania na giełdzie). Proponuję, abyście pomyśleli nad tym, który z podanych wyżej sposobów Wam może pomóc w dojściu do bogactwa.

Jak dając 10 procent na cele społeczne zarobić znacznie więcej ?

Być może słyszałeś już nieraz o koncepcji,aby 10 procent swoich dochodów dawać na cele charytatywne. Większość ludzi tego nie robi z różnych powodów. Tymczasem jak pokazują doświadczenia wielu bogatych ludzi oraz moje własne, oddawanie dziesięciny na społeczne cele jest świetną inwestycją. Oto co na ten temat można przeczytać w różnych książkach o bogaceniu się. Gdy spotykam ludzi, którzy mają problemy z pieniędzmi, proszę ich aby zaczęli regularnie rozdawać je - na swój kościół lub ulubione cele dobroczynne. Trzymając się praw ekonomii i fizyki, dawaj to, co chcesz otrzymać. Jeżeli chcesz uśmiechu, najpierw daj uśmiech. Jeśli chcesz ciosu, najpierw zadaj cios. Jeżeli chcesz pieniędzy, najpierw daj trochę pieniędzy. Robert T Kiyosaki - Inwestycyjny Poradnik Bogatego Ojca Światły Milioner wie, że dawanie to posiew ziarna, które mnoży się nieskończoność. Dziesięcina jest narzędziem. Jeden z najbogatszych ludzi w Australii, przemysłowiec Peter J. Daniels powiedział; "Kiedy dajesz dziesięcinę, nie możesz być chciwy". Światły Milioner rozdaje pierwsze 10 procent wszystkich swych dochodów. To dawanie pomnaża jego pomyślność tysiąckrotnie, Postępując w ten sposób, przekształcisz swe życie i wzbogacisz się bardziej, niż kiedykolwiek to sobie wyobrażałeś. Mark Victor Hansen Robert G. Allen Jednominutowy Milioner Światła. - Droga do Bogactwa Jeżeli poznasz bardzo bogatych i jednocześnie szczęśliwych ludzi, to na pewno stwierdzisz, że nie tylko dużo pieniędzy ofiarowali innym, lecz że zaczęli to robić bardzo wcześnie. Zaczęli to robić w momencie, kiedy właściwie w ogóle nie mogli sobie na to pozwolić. Kellogg, Carnegie, Walton, Rockefeller, Tempelton - jeżeli będziesz badał ich życie, dowiesz się, że uczucie dużej wdzięczności za wszystko ogarnęło ich bardzo wcześnie. Z tej wdzięczności postanowili ofiarowywać pieniądze i zaczęli to robić, jak jeszcze prawie nic nie mieli. (...) Ten, kto ofiarowuje pieniądze, ma więcej pieniędzy. Zadziwiające jest, że ludzie, którzy ofiarowują dziesiątą część swoich dochodów, nigdy nie mają problemów z pieniędzmi. Nie tylko są szczęśliwsi, lecz także mają przez to więcej pieniędzy! Bodo Schafer - Droga do finansowej wolności Szczęśliwy jest ten, kto się nauczył, że jest jeden sposób na zarobienie pieniędzy - żeby dostać pieniądze, trzeba je najpierw dać. Napoleon Hill Na pierwszy rzut oka powyższe wypowiedzi bogatych ludzi nie mają sensu. Przecież już w podstawówce na lekcjach matematyki uczy się nas, że gdy wydajemy pieniądze, to mamy ich mniej. Dlatego w tym miejscu sam musisz odpowiedzieć sobie na pytanie: czy lepiej słuchać nauczycieli matematyki, którzy zarabiają śmieszne pieniądze, czy też milionerów? Zdaję sobie sprawę z tego, że jeśli co miesiąc po odjęciu wydatków nie zostają Ci jakieś oszczędności, to trudno będzie Ci się zmotywować do oddawania dziesięciny na społeczne cele. W takiej sytuacji mogę Ci doradzić zacząć od jakiś mniejszych kwot. Podam przykład, który sam stosowałem w czasach, gdy jeszcze rzadko używałem kart płatniczych. Przynajmniej kilka razy w tygodniu dokonywałem różnych zakupów w sklepach. Efektem tego jest to, że mój portfel staje się coraz bardziej obciążony drobniakami (monetami groszowymi: 1, 2, 5, 10, 20). Tak naprawdę to one tylko mi przeszkadzają, a nie mają dla mnie zbyt dużej wartości. Jednak mogą mieć całkiem sporą wartość dla biednych osób, których nawet nie stać na kupno posiłku za 1 złotych. Dlatego wymyśliłem taki prosty system. Gdy pamiętałem (bo niestety zdarzało mi się zapominać), to takie drobniaki wkładałem do jakieś zewnętrznej kieszeni (np. w kurtce), tak aby móc łatwo po nie sięgnąć. Dzięki temu gdy szedłem ulicą i widziałem jakąś potrzebującą osobę, która prosi o drobne datki, to mogłem bardzo szybko sięgnąć do kieszeni i obdarować ją nimi.

Teraz łatwiej będzie zarejestrować dłużników w BIG

Rząd przyjął projekt ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych, który przewiduje możliwość łatwiejszego rejestrowania dłużników w Biurze Informacji Gospodarczej.

Dotychczas tylko niektórzy przedsiębiorcy mogli składać tam zawiadomienie o zaległych zobowiązaniach. Tymczasem z zatorami finansowymi borykają się na co dzień także m.in. jednostki samorządu terytorialnego, zakłady komunalne, fundacje i stowarzyszenia. Dzięki tym rozwiązaniom sytuacja gmin może ulec poprawie. Otrzymają one informację o dłużnikach nie spłacających komunalnych czynszów czy nie uiszczających opłat za wywóz śmieci.

W projekcie ustawy dopuszczono również możliwość przekazywania pozytywnej informacji gospodarczej. Nowe rozwiązania ułatwią także przekazywanie do BIG danych o wywiązywaniu się ze zobowiązań. Dzięki temu do biur będą mogły także docierać pozytywne informacje gospodarcze, przekazywane z inicjatywy wierzyciela i za zgodą dłużnika. Zdaniem rządu nowe przepisy będą skuteczniej mobilizowały przedsiębiorców do spłaty zaległych należności, co przyczyni się do poprawy bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.

Jak zmienić termin wypłaty wynagrodzenia?

Jak w prawidłowy sposób wprowadzić modyfikacje, kiedy pracodawca podjął decyzję o zmianie terminu wypłacania wynagrodzeń, jeśli termin wypłaty wynika z regulaminu pacy? Dotychczas pracownicy otrzymywali pensje w ostatnim dniu miesiąca za miesiąc bieżący, po zmianie wypłata ma następować dziesiątego dnia następnego miesiąca.

Przypadek w/w dotyczy większych firm. Obowiązek wprowadzenia regulaminu pracy mają bowiem pracodawcy, zatrudniający co najmniej 20 osób (por. art. 104 § 2 K.p.). Stosownie do art. 1041 § 1 pkt 5 K.p., obowiązkowym elementem treści regulaminu pracy są postanowienia dotyczące terminu, miejsca, czasu i częstotliwości wypłaty wynagrodzenia.

Wszystkie zmiany i modyfikacje regulaminu pracy odbywają się w identycznym trybie jak jego ustanowienie. W myśl art. 1043 K.p. regulamin pracy wchodzi w życie po upływie 2 tygodni od dnia, w którym- w sposób przyjęty u danego pracodawcy- podano go do wiadomości personelu.

Sytuacja wygląda tak samo w kwestii zmiany regulaminu – nowe modyfikacje zaczynają obowiązywać po upływie 14 dni od ich ogłoszenia.

Termin zawarty tylko w regulaminie
Mało problematyczna jest sytuacja, w której termin, w którym pracownicy otrzymują pensje, zawarty i określony jest tylko i wyłącznie w regulaminie pracy. Wtedy pracodawca po prostu zmienia ten akt, jednocześnie powiadamiając o tym swój personel. W odniesieniu do regulaminu pracy nie ma zastosowania zasada, że mnie korzystne postanowienia dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia zmieniającego (odmiennie dzieje się w przypadku regulaminu wynagradzania- art. 772 § 5 K.p. oraz układu zbiorowego pracy- art. 24113 § 2 K.p.).

Termin zawarty w regulaminie i w umowie o pracę
Sytuacja staje się nieco bardziej skomplikowana, gdy termin wypłaty wynika zarówno z regulaminu pracy, ale także z warunków umów o pracę. Wówczas zmiana regulaminu nie jest wystarczająca.

Pracodawca chcąc zmienić termin wypłaty z dotychczasowego na późniejszy, czyli tym samym wprowadzić zmiany mniej korzystne dla pracowników, nie wystarczy że zmodyfikuje regulacje wewnątrzzakładowe. W takiej sytuacji niezbędne jest zawarcie z pracownikami odpowiednich porozumień w tym zakresie lub też wręczenie im wypowiedzeń zmieniających (por. np. wyrok SN z 17 listopada 1978 r., I PRN 114/78, OSNCP 1979, Nr 6, poz. 130).

Konsultacje ze związkami zawodowymi
Należy zwrócić uwagę, że zmiana regulaminu pracy wymaga zasięgnięcia opinii zakładowej organizacji związkowej, o ile taka istnieje na terenie firmy (art. 1042 § 1 K.p.). Pominięcie tej procedury sprawia, że modyfikacje przeprowadzone przez pracodawcę nie mają mocy wiążącej (por. wyrok SN z 21 marca 2001 r., I PKN 320/00, OSNAPiUS 2002, Nr 24, poz. 599). Prawo samodzielnego ustalenia regulaminu przysługuje w sytuacji nie uzgodnienia jego treści w ustalonym przez strony terminie.

Pracodawca ma obowiązek dokonywać wypłaty wynagrodzeń co najmniej raz w miesiącu w stałym i ustalonym z góry terminie. Pensja, którą wypłaca się raz w miesiącu, powinna trafić do rąk zatrudnionych nie później niż do 10-go dnia następnego miesiąca (art. 85 § 1-2 K.p.). Termin wypłaty powinien być ściśle określony poprzez wskazanie konkretnego dnia. Nie może więc istnieć stwierdzenie, że wynagrodzenie wypłaca się np. „do 5-go dnia następnego miesiąca” czy „do końca miesiąca”.

źródło:
www.biznes-firma.pl

Przedawnienie odsetek za opóźnienie w zapłacie

Na wyegzekwowanie odsetek za opóźnienie w zapłacie od kontrahenta przedsiębiorcy mają co do zasady trzy lata. Po tym terminie ulegają one przedawnieniu. Czasami jednak przedawnienie odsetek nastąpi wcześniej, bo po dwóch latach.

Gdy należność główną zapłacono po terminie

Niestety sporo firm nie reguluje swoich zobowiązań w terminie. Opóźnienia sięgające wielu miesięcy nie należą do rzadkości. Gdy kontrahent w końcu zapłaci, z reguły nie czuje się zobowiązany do uiszczenia odsetek za opóźnienie i wpłaca tylko kwotę należności głównej. Jeśli współpraca między firmami jest kontynuowana, najczęściej wierzyciel nie dopomina się o należne mu odsetki. Po zaprzestaniu współpracy może sobie jednak o nich przypomnieć. Za ile lat wstecz może naliczyć odsetki, aby nie narazić się na zarzut, że są one już przedawnione?

W przypadku, gdy dłużnik zapłacił należność główną po terminie, odsetki za opóźnienie w zapłacie przedawnią się z upływem trzech lat. Tak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 26 stycznia 2005 r., sygn. akt III CZP 42/04. Sąd Najwyższy stwierdził, że zasadą jest, że do roszczeń o odsetki za opóźnienie w zapłacie stosuje się trzyletni termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe, o których mowa w art. 118 Kodeksu cywilnego. Uchwała ta została zaaprobowana przez orzecznictwo sądowe i zasady w niej wyrażone zostały powtórzone w kilku kolejnych wyrokach Sądu Najwyższego.

Od kiedy liczyć przedawnienie odsetek?

Obowiązuje zasada, że odsetki przedawniają się oddzielnie za każdy dzień opóźnienia. Co to w praktyce oznacza? Załóżmy, że kontrahent powinien był zapłacić za dostarczony mu towar w dniu 12 stycznia 2007 r., a zapłacił dopiero w dniu 15 listopada 2007 r. Opóźnienie w zapłacie obejmuje zatem okres od 13 stycznia 2007 r. do 15 listopada 2007 r. Trzyletni termin przedawnienia odsetek za opóźnienie należy liczyć oddzielnie za każdy dzień opóźnienia. Odsetki za 13 stycznia 2007 r. przedawnią się z upływem 13 stycznia 2010 r. odsetki za 14 stycznia 2007 r. - z upływem 14 stycznia 2010 r. itd. Chcąc mieć pewność, że żadne odsetki nie ulegną przedawnieniu, należy złożyć pozew przed 13 stycznia 2010 r. Jeśli pozew zostanie złożony np. w czerwcu 2010 r., to część odsetek (za okres od stycznia do czerwca 2007 r.) będzie już przedawniona - w stosunku do nich upłyną już bowiem trzy lata.

Gdy nie zapłacono należności głównej ani odsetek

Inaczej wygląda sprawa przedawnienia odsetek za opóźnienie, gdy dłużnik w ogóle nie zapłacił należności głównej. W takich przypadkach wierzyciel musi pilnować nie tyle terminu przedawnienia odsetek za opóźnienie, co terminu przedawnienia należności głównej. Jeśli będzie zbyt długo zwlekać z oddaniem sprawy do sądu, jego roszczenie o zapłatę należności głównej może ulec przedawnieniu. Wraz z nim przedawni się roszczenie o odsetki za opóźnienie w zapłacie.

Termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarcza wynosi co do zasady trzy lata. Od tej zasady są jednak liczne wyjątki. Należy pamiętać, że w dwuletnim terminie przedawnia się roszczenie sprzedawcy o zapłatę ceny za towar sprzedany w zakresie działalności jego przedsiębiorstwa. Po dwóch latach przedawniają się też roszczenia z umowy o dzieło. Jeśli dłużnik pozwany o zapłatę przedawnionej należności podniesie w sądzie zarzut przedawnienia, to wierzyciel przegra sprawę i narazi się na poniesienie kosztów procesu.

Doprowadzenie do przedawnienia należności głównej ma istotny wpływ dla oceny, czy przedawnione są także odsetki za opóźnienie w zapłacie takiej należności. Sąd Najwyższy we wskazanej uchwale wyraźnie stwierdził, że odsetki za opóźnienie w zapłacie przedawniają się najpóźniej z chwilą przedawnienia należności głównej. Jeżeli zatem należność główna przedawni się (co często następuje szybko, bo po zaledwie dwóch latach), to nie ma szans na odzyskanie jakichkolwiek odsetek za opóźnienie. Z dniem przedawnienia należności głównej przedawniają się też wszystkie odsetki za opóźnienie w zapłacie takiej należności.

Załóżmy, że kontrahent powinien był zapłacić za dostarczony mu towar w terminie do 12 stycznia 2007 r. Należność nie została jednak zapłacona. Po dwóch latach, z upływem 12 stycznia 2009 r. roszczenie o zapłatę uległo przedawnieniu. Z tym dniem przedawniły się też odsetki za opóźnienie w zapłacie.

Ustanowiony w art. 118 K.c. termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe stosuje się do roszczeń o odsetki za opóźnienie także wtedy, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 554 K.c. Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się jednak najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego.

(uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 r., sygn. akt III CZP 42/04)

Podstawa prawna: ustawa z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 ze zm.).

źródło : Gazeta Podatkowa nr 19 (538) z dnia 05.03.2009 r.